หน้าส่วนตัว
ถ้าเปรียบสภาพขณะที่เขียนนั้น ก็เหมือน ตัวฉันห้อยร่องแรง
สิ้นสภาพอยู่ในเอื้อมหัตถ์ของพระเจ้า แต่ยังอุตส่าห์ยื่นมือ ส่งห่อ
ผ้าดวงใจนั้นให้ใครคนนั้น.....คนที่กำลังทำตาลุกโชน ทำสีหน้า
เยียบเย็นและ เยาะเย้ยเสียด้วย
เหมือนเขากำลังกระซิบว่า
.เจ็บใช่ไหมล่ะ ...เจ็บใช่มั้ย
คนอะไร...ใจเจ็บแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ
ใจเจ็บแล้วยังไม่ยอมรับอีกเหรอว่าเจ็บ.....
จะใจแข็งไปได้สักกี่น้ำกัน......
สมน้ำหน้ามั้ยล่ะ...คนที่มันไม่รู้จักใจตัวเอง...
15
0
0
