.......ก็เหมือนวันก่อน ที่กลับบ้านมา แล้วก็นั่งเขียนกลอน..แบบ ฝืน ฝินตัวเอง แล้วก็มะงุมมะงาหลาไปเปิดเตียงพรึ่บเดียวนอนลงไปทั้ง ชุดเดิมๆแต่เช้ายังอยู่บนร่างกายครบทุกชิ้น คนที่คอยไปเดินตรวจว่าใครยังไม่แปรงฟัน ยังไม่อาบน้ำ ห้ามนอนนะคะ คนนี้แหละ วันที่มันร่วงสลายเนี่ย...มันไม่มีมาดเหลืออยู่เลย คล้ายๆไอ้เศษอะไรที่ใครจะห้อยร่องแร่งเพราะมันก็ร่องแร่งอยู่อย่างนั้นจริงๆเสียด้วย เวลารวบรวมพละกำลังให้ฮึกเหิมทีก็เขียนได้เข้มแข็งสุด แล้วก็หมดสภาพมาในสภาพเนี้ยแหละ แบบ ร่วงสลายเนี่ย บรรยายตัวเองไม่ถูกเลย