นิยายอ่านอ่านจบแล้วช่วยกันตั้งชื่อเรื่องให้หน่อยจ้า ตอนที่ 3

ศรรกรา

ชายหนุ่มหย่อนไปรษณีย์ลงในกล่องที่บรรจุไปรษณีย์อีกจำนวนหลายใบ  ก่อนที่ยกไปใส่ในลิ้นชัก  ชายหนุ่มได้รับไปรษณีย์ของเด็กสาวที่มีชื่อว่า กันย์  ตั้งแต่เขาเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้เพียงไม่กี่วัน  โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเจ้าของไปรษณีย์เหล่านี้เป็นใคร  ซึ่งก็ช่างดูน่าขบขันมาก  เขาเคยเขียนจดหมายตอบกลับไปยังเด็กสาวตามที่อยู่ที่เธอได้เขียนไว้แต่กลับถูกตีกลับเพราะแจ้งว่าไม่มีที่อยู่ที่นั่นจริง  ทำให้เขายิ่งแปลกใจเป็นอย่างมาก  การที่เขาย้ายมาอยู่ที่นี่ก็มีเพียงพ่อและแม่ของเขาที่รู้  และคิดว่าข้าวก็คงรู้เรื่องนี่จากท่าน ทำให้ตามหาเขาได้ถูก  ฝุ่นเคยพาข้าวมาไหว้คุณตาของเขา  และมาเที่ยวเล่นในสมัยที่ยังคบหากันบ่อย  ชายหนุ่มไม่คิดเลยว่าผลสุดท้ายเขาก็ต้องมาอาศัยที่นี่เป็นหลักแหล่งโดยมีสาเหตุมาจากหญิงสาวนั่นเอง  ตอนที่เขาย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ ๆ เขาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่พอควร  หากนับตั้งแต่ตอนนี้เขาจะดูเข้มแข็งขึ้น  โดยที่เขาสังเกตว่าเขาอนุญาตให้ข้าวมาอาศัยอยู่กับเขาโดยดี   และไม่มีความรู้สึกอะไรนอกจากตกใจเล็กน้อย  ก็คงอาจเป็นเพราะไปรษณีย์เหล่านี้ก็เป็นได้  ถึงแม้เขาจะไม่รู้เหตุผลของเจ้าของไปรษณีย์แต่เขาก็ยินดีที่จะอ่านไปรษณีย์เหล่านี้ต่อไป
                     ว้าย ! ทำไมข้าวผัดของข้าวเค็มอย่างเนี้ย  หญิงสาวอุทานหลังจากตักข้าวใส่ปากไปหนึ่งคำและคายออก  ของข้าวเค็มเหรอ  แล้วทำไมของผมไม่เห็นจะเค็มตรงไหนเลย  ข้าวเติมน้ำปลามากไปเหรอเปล่า ชายหนุ่มตักอาหารใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย  ไม่นะ  ข้าวยังไม่ทันปรุงอะไรเลยด้วยซ้ำ  หญิงสาวพูดพร้อมกับยื่นจานข้าวของตนให้ชายหนุ่มชิม  เอ๊ะ !  แปลกจริง  ปกติน้าจันทร์แกทำกับข้าวไม่เคยเค็มแบบนี้นี่  งั้นข้าวกินของผมก่อนเดี๋ยวผมจะไปเอาใหม่ที่บ้านน้าจันทร์  ชายหนุ่มพูดและลุกขึ้นออกไป  น้าจันทร์ฮะ  ขอข้าวผัดเพิ่มอีกที่นึง  อ้าว..แล้วไม่พอเหรอจ๊ะฝุ่น  เปล่าเหรอฮะ  แต่ทานไม่ได้เลย  คือของคุณข้าวมันเค็มนะ
                           หญิงชราแปลกใจมันจะเค็มไปได้ยังไงในเมื่อข้าวทั้งสองจานผัดมาพร้อมกัน  และเพิ่งมาแยกกันตอนแบ่งใส่จานนะแหละ  แต่นางก็ตักอาหารใส่จานส่งให้ชายหนุ่ม  หญิงชราเดินไปหาบุตรสาวตรงหลังบ้าน  ฝีมือไผ่ใช่ไหมลูก  ทำไมต้องทำแบบนี้  นางต่อว่าเด็กสาว  และทำไมแม่ถึงเชื่อว่าเป็นหนู  ก็เราเป็นคนส่งข้าวให้เขา  และปกติไผ่ก็จะอยู่คุยเป็นเพื่อนพี่เค้าจนกินเสร็จ  แต่วันนี้แปลกรีบกลับมาก่อน  ก็พี่ฝุ่นมีแขก  หนูก็เลยไม่อยากอยู่ขัดหูขัดตาแค่นั้นแหละ  น้าจันทร์สังเกตเห็นกอไผ่หลังจากส่งอาหารให้ไต้ฝุ่นกับปานชนกในมื้อเที่ยง  แม่รู้นะว่าเราไม่ชอบคุณข้าว  ทำไม นางนั่งข้างบุตรสาว  หนูคิดว่าเค้าสองคนเป็นแฟนกัน  เด็กสาวกล่าว  เราก็เลยไม่ชอบเค้า  ไร้สาระ  นางตำหนิ  ถึงเขาจะเป็นแฟนกันหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของเรา   วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะลูกมันไม่ดี  นางเตือนแต่เด็กสาวจะรับฟังและทำตามหรือเปล่ามันก็อีกเรื่องหนึ่ง  เพราะนางก็รู้นิสัยของบุตรสาวดีว่าจะเป็นคนที่ดื้อเงียบ  การที่ไม่โต้แย้งก็ใช่ว่าเด็กสาวจะทำตามเสมอไป  นางถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน  
	ทำไมเธอถึงไม่ชอบปานชนกนั้นเหรอ  ก็เพราะหล่อนนั่นแหละที่ทำให้ไต้ฝุ่นต้องหนีความเจ็บช้ำมาอยู่ที่นี่  ครั้งแรกที่เธอเห็นชายหนุ่ม  เธอมีความรู้สึกสงสารและอยากให้กำลังใจ  แต่การที่จะให้กำลังใจซึ่ง ๆ หน้าเธอก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเธอให้กำลังใจใครด้วยการพูดไม่เป็น  นอกจากการกระทำเท่านั้นที่เธอสามารถทำได้  ทุกครั้งที่ส่งอาหารให้เธอก็จะนั่งอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าจะกินเสร็จ  แต่การที่จะขลุกอยู่กับชายหนุ่มทั้งวันก็เป็นไปไม่ได้เพราะเขาก็ต้องมีงานที่ต้องรับผิดชอบ  ซึ่งถ้าเธออยู่ด้วยก็ไม่สะดวก  การที่เธอใส่น้ำปลาลงในจานอาหารของปานชนกเธอก็ทำเพื่อความสะใจเท่านั้น  แต่เธอก็ต้องหาวิธีแกล้งวิธีอื่นที่ไม่ทำความเดือดร้อนแก่มารดา  เด็กสาวเหลียวหลังตามเสียงแตรรถ  รถจิ๊ปคันกลางเก่ากลางใหม่แต่เจ้าของดูแลอย่างดี  ชายหนุ่มที่นั่งประจำคนขับยิ้มทักเธอ   น้องไผ่ไปตัวเมืองกับพี่ไหม  ไปซื้อของให้พี่ข้าวนะ  ชายหนุ่มชวน  เด็กสาวเพิ่งสังเกตว่ามีหญิงสาวนั่งประจำข้างคนขับด้วย  จ๊ะ  เด็กสาวตอบรับ  เธอจะพยายามไม่ให้หญิงสาวไปไหนมาไหนกับชายหนุ่มตามลำพัง  เธอวางแผนว่าจะทำอย่างไรให้หญิงสาวอยู่ห่างชายหนุ่ม