5 มีนาคม 2551 15:25 น.
pigstation
นานมาแล้วแก้ววลีกำลังสับสนว่าจะแต่งเรื่องสั้น
หรือเยนบทกวี
ด้วยความสามารถตั้งแต่เด็กที่สะกดตัวอักษร
วรรณยุกต์ได้ในวัยอนุบาล 2
ต่อมาแอบอ่านงานเขียนของโนเบลทุกเล่มที่แปลเป็นไทยก่อนขึ้นมัธยม
ต่อมาเมื่อก้าวเข้าสู่มัธยม แก้ววลี จบลงที่ Chat-Blog-Hi-5
ท่ามกลางวัยรุ่นทั้งหลายที่เห็นประเทศชาติเป็นเพียงผู้นำเข้า
ส่วนคนแก่อย่างเราได้แต่ลูบๆคลำๆไทยโพเอมต่อไป
......
10 มกราคม 2551 12:41 น.
pigstation
เขตก่อสร้างหามเข้าเป็นข้อความปิดไว้เตือนคนเดินผ่านไปมา
ประยูรนั่งหลบแดดอยู่ข้างเพิงสังกะสี
ในขณะที่วิศวกรกำลังนั่งในห้องแอร์เย็นฉ่ำในตู้คอนเทนเนอร์
ค่าตัวของประยูรยังไม่พอค่าเบียร์สักขวดของนายช่างตามสถานบริการเริงรมย์
แต่ประยูรยังคงอยู่ได้ แถมยังมีเงินเก็บ
วันหนึ่งที่ประยูรเผลอผสมปูนผิด หัวหน้าคนงานตวาดในขณะที่
นายช่างยิ้มๆพร้อมยื่นบุหรี่นอกให้ประยูรด้วยแววตาเห็นใจ
บางครั้งยศถาตำแหน่งอาจไม่ใช่เครื่องชี้วัดอยู่เสมอไป
โลกเรามีทั้งคนดี คนไม่ดีผสมปนเปกันไป
อย่างไม่กี่วันทีวีราคาไม่กี่ตังค์แถมจอไม่แบนอย่างนี้ที่คนงานนั่งชม
พร้อมกับรับรู้ว่า
ยังมีเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินพระผู้ทรงอุทิศพระวรกายให้คนไทยผู้ยากไร้ คนไทยผู้ด้อยโอกาสอย่างมิรู้หยุดพักจนกระทั่งวันหนึ่งที่สิ้นพระองค์ท่านไปอย่างไม่มีวัน
หวนคืน.....
วันนั้นดวงตาที่ทุกคนเคยแต่มองเห็นประโยชน์เฉพาะตนจึงต้องย้อนมองตนเองว่า
ทำดีพอแล้วหนือจึงเรียกร้องร่ำหาแต่ผลตอบแทน
คืนนั้นรถกระบะของนายช่างตะบึงผ่านเส้นทางสายโคราชพาประยูรไปเยี่ยมพ่อแก่แม่เฒ่าที่ปลายนาอย่างไม่แบ่งแยก
คืนนั้นฉันเห็นดาวดวงหนึ่งที่ปรากฏกฏแสงหนึ่งแสงแรกบนฟากฟ้า
ฉันเห็นว่านั้นคือ ดวงดาวนำทางดวงหนึ่งให้เรามุ่งสู่ความรุ่งเรืองในใจ
ป่านี้ปานไหน เราอาจมองเห็นกันแค่เปลือก แต่ที่บ้านนอกนั้นนายช่างเงินเดือนครึ่งแสน
กำลังโก่งคออาเจียนเหล้าขาวในขณะที่ประยูรกำลังลูกหลังให้.
28 ธันวาคม 2550 15:43 น.
pigstation
เช่นเดียวกับแดดที่ส่องแสงออกมาเจิดจ้า
เหมือนคราบความขาวสว่างล้ำ
ท้ายที่สุดอาณาจักรของแสงก็คล้ายปาท่องโก๋
ที่มีสองด้าน
เงามืดคืบคลานมาทางหนึ่งที่ปลายสุดอาณาจักรแสง
แล้วค่อยเขมือบเอาบางส่วนของแสงเข้าไปบำรุงความมืดดำ
แล้วทุกสิ่งก็สมดุล
ไม่มีความเบี่ยงเบนใดๆสมมาตรได้ในดินแดนแห่งนี้
นอกจากตราชั่งผู้เถรตรงที่ต้องยอมแพ้เล่ห์กลของพ่อค้าแกมโกง
ที่สุดแล้วความจริงก็คอตกเมื่อความลวงมาล่อ
ล่อลวง ลวงหลอก หลอกเล่น เล่นงาน งานดี ดีจริง
โอย....ขอยาระงับพิพาทระหว่างพรรคร่วมรัฐบาร
5 กันยายน 2550 18:36 น.
pigstation
วิรานั่งเหม่อมองไปยังขอบคอห่าน เพ่งดูขี้สีเหลืองค่อนข้างน้ำตาล
อย่างสิ้นหวัง
เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้จะมาถึง
ใช่สิมัวแต่ชะล่าใจอยู่อย่างนั้นเอง
จะแก้ไขอะไรได้นอกจากต้องปล่อยให้เป็นไป
กระดาษชำระหมดคาห้องน้ำ เธอกัดฟันหยิบเอากระดาษ เอ4
มาใช้แทน
แม้จะแข็งบาดดากเพียงไร...
บทเรียนนี้ก็จะจำฝังตูดไม่ลืมเลือน คราวหน้าจะใช้กระดาษ
ของแม็คอโร เพราะบางกว่า....
4 มิถุนายน 2550 12:07 น.
pigstation
เมื่อเราวางใจในตัวเองแล้ว
รองเท้าและพาหนะเป็นเครื่องประกอบเท่านั้น
เพราะแท้จริงแล้ว เรา คือ เครื่องมือสำคัญยิ่งในการพวยพุ่งไปสู่จุดหมาย
เริ่มที่ตั้งใจก็เหมือนไปถึงครึ่งตัวแล้ว
เมื่อก้าวแรกผ่านไปก้าวต่อมาก็ทำหน้าที่แทน
แต่ละเมตรที่ผ่านไปก็ย่นระยะประชิดไประเรื่อย
เมื่อเมื่อยล้าก็หย่อนแขนขาที่ล้าตึง
เมื่อท้อแท้แค่นั่งพักฟังลมกระซิบให้กำลังใจ
ไปด้วยแรงภายในใจ จักได้แรงบันดาลใจคืนมา
.........
และยังไม่สรุปจบตรงนั้น ณ ที่หมาย
เพราะเที่ยวกลับก็ยังนับว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง
เว้นเสียแต่ว่า.................
จะไปไม่กลับ.
หน้าส่วนตัว
1045
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
