28 กุมภาพันธ์ 2550 05:32 น.
pigstation
อาจเป็นเรื่องสั่นสะเทือนวงการแพทย์ได้ หากบุคลากร
ในสังกัดต้องถูกจิกกัดจากลมปากคนในสังคมมายา
แล้วความเป็นจริงในเนื้อตัวของตัวเองนั้นเล่า
ใครเขาจะมาแยแสใส่ใจ
ทำงานเต็มเวลา เรียนมาจนได้ปริญญา ภาษีก็เสียครบ
ทุกบาททุกสลึง
แล้วทำไมจะแสดงออกมาอย่างใจปรารถนาไม่ได้
ใครมันมาสวมหัวโขนให้วิชาชีพอย่างเราต้องมีมาด มีฟอร์ม
ทั้งที่ก็คนเหมือนกัน
แสนอึดอัดนัก จนไม่รู้จะอยู่เพื่อใครกันแน่
พ่อ แม่ก็จากลาไปตั้งแต่อายุสามสิบแล้ว เหลือแต่ญาติผู้ใหญ่
กับญาติปากปีจอที่คอยติติง
ความรักมันมีเพศด้วยหรือ ?
ตามหลักกายวิภาคหัวใจมันมีตัวผู้ ตัวเมียด้วยหรือ ?
สงสัยไปทำไม เมื่อหัวใจมันร่ำร้องก็ต้องปลดปล่อยออกไปให้สมกับเกิดมาเป็นคนชาติหนึ่ง
เมื่อเวลางานที่รับผิดชอบหมดไป ต่อไปก็เวลาส่วนตัวที่ต้องรักสนุก
แพทย์จะเพลย์บอยไม่ได้หรือ ?
หรือจะอนุญาตให้แต่ดารา นายแบบหนุ่ม เท่านั้น
พยาบาลจะเซ็กซี่อะร้าอร่ามไม่ได้หรือ ?
หรือจะให้น้องหยาดราชปาล น้องเป้ยปานวาด อึ๋มส์เท่านั้น
แล้วการงานที่หนาหนัก ตึงเครียดเล่าจะให้แบกไว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด กิริยาเคร่งครัดอยู่ตลอดเลยหรือ
อย่าให้เส้นประสาทต้องขมึงเกลียวเลยในวิชาชีพแห่งเกียรติยศอันเมตตาปราณีที่ต้องต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บที่ต้องทุ่มเทใจนับวินาทียื้อยุดกับพญายม
หมอก็มีหัวใจและฮอร์โมนที่ตามแต่โครโมโซมกำหนดในรหัสพันธุกรรม
ก็มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิดแล้วนะยะ..
( อุทิศให้กับกรอบมโนทัศน์แบบนิวตันที่แข็งเป๊ก ด้วยความเห็นใจในเพศที่สาม แพทย์นะยะ/พยาบาลทอมกับเจอรี่/เภสัชเกย์ )
24 กุมภาพันธ์ 2550 23:21 น.
pigstation
หลายคนคงเคยทั้งอ่านหนังสือเรื่องแฮรี่ พอตเตอร์ พ่อมดน้อยมหัศจรรย์กับทั้งดูภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วย ถือว่าเป็นโชคดีสองต่อ เพราะเวลาเราอ่านหนังสือนั้นจะทำให้เรามีสมาธิและจินตนาการถึงตัวละครและเรื่องราวตามที่ผู้เขียนได้บรรยายไว้
ซึ่งการชมจากภาพยนตร์ก็จะสร้างความเพลิดเพลินสนุกสนานในแสง สี เสียง ที่ผู้กำกับภาพยนตร์ตั้งใจนำเสนออย่างสุดฝีมือ
แต่ก็น่าเสียดายเพราะบางคนไม่ยอมอ่านหนังสือแฮรี่ พอตเตอร์เลยแม้แต่เล่มเดียว คอยแต่รอดูภาพยนตร์ ทำให้อดรู้ถึงความมหัศจรรย์ในเวทมนต์ของพ่อมดน้อยคนนี้ไม่ครบถ้วน เพราะการฉายภาพยนตร์นั้นใช้เวลาเพียงชั่วโมงเศษก็ต้องจบเรื่อง
เนื่องจากการสร้างภาพยนตร์แต่ละครั้งต้องใช้เงินมหาศาลเป็นร้อยๆล้านบาท จึงต่างจากหนังสือเล่มหนึ่งที่เราจะอ่านตอนไหนก็ได้ ตอนไหนไม่เข้าใจ หรือเราลืมไปว่าตอนที่ผ่านมาแล้วเป็นอย่างไรก็สามารถพลิกกลับไปอ่านใหม่ได้
ความเป็นจริงแล้วผู้เขียนหนังสือแฮรี่ พอตเตอร์ใช้กระดาษธรรมดาๆที่ไม่แพงเหมือนฟิล์มถ่ายภาพยนตร์เลยในการเขียนเรื่องราวนี้ด้วยลายมือของเธอ แต่ด้วยความตั้งใจจริงบวกกับจินตนาการที่ผู้เขียนซึ่งเป็นคุณครูสอนเด็กมาก่อน จึงมีประสบการณ์เกี่ยวกับการอ่านมามากมาย และรู้ลึกซึ้งถึงความใฝ่ฝันในใจของเด็กน้อยทุกคน
ด้วยเหตุนี้ เจ เค โลวริงจึงได้รับความสำเร็จอย่างท่วมท้น และมีรายได้จากยอดขายหนังสือแฮรี่ พอตเตอร์ทุกๆตอนที่มีความหนาหลายร้อยหน้าวางแผงขายได้เงินร้อยล้านบาทเลยทีเดียว
เด็กหลายๆประเทศต่างสนุกสนานที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ก่อนจะมีภาพยนตร์มาให้ชมภายหลัง และตอนนี้มีเด็กๆหลายคนรับแรงบันดาลใจจากคุณครูผู้มากด้วยจินตนาการที่แสนสนุกสนานหมั่นฝึกปรือการเขียนนิยายผจญภัย เขียนนิทานสอนใจลงในอินเตอร์เน็ต จนบางคนได้รับการติดต่อจากสำนักพิมพ์ขอซื้อผลงานการเขียนไปตีพิมพ์จำหน่าย และขายดีเสียด้วย
เราคงจะเห็นแล้วว่า การอ่านนั้นอาจให้ทั้งความเพลิดเพลิน และอาจเป็นแรงบันดาลใจให้เราได้ลุกขึ้นมาเขียนหนังสือกันอย่างสร้างสรรค์
ไม่แน่สักวันข้างหน้า...เราอาจได้เป็นนักเขียนชื่อดัง รายได้ดี ใครจะรู้ ?
24 กุมภาพันธ์ 2550 22:57 น.
pigstation
เราคงรู้จักกันดีว่า ธนาคารนั้นคือสถานที่ฝากและถอนเงิน แต่ก่อนที่เราจะถอนเงินจากธนาคารได้นั้นเราต้องมีเงินฝากก่อน ซึ่งเราต้องทำงานเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายอย่างรู้คุณค่าของเงิน เพราะถ้าเราใช้เงินอย่างไม่ประหยัดแล้ว เราอาจต้องกู้ยืมเงินเป็นหนี้ธนาคาร ต้องเสียดอกเบี้ยให้ทุกธนาคารทุกงวด และธนาคารก็ไม่ใจดีให้เราในการผัดผ่อนหนี้สิน ทางที่ดีเราต้องยึกหลักประหยัดและอดออมไว้จึงจะเกิดผลดีต่อตัวเราที่สุด
แต่ยังมีธนาคารอีกประเภทหนึ่งที่อยู่ในโรงเรียนของเรา นั่นคือธนาคารความรู้ หรือ ห้องสมุดนั่นเอง เพราะธนาคารความรู้แห่งนี้มีหนังสือมากมายหลายประเภทให้เราเบิกอ่าน เพื่อช่วยเสริมสร้างความรู้ให้เราได้รอบรู้กว้างขวางยิ่งขึ้น
หากเรามีเวลาว่างควรจะเข้าห้องสมุดแทนการวิ่งเล่นหรือคุยกันสนุกสนานไปมาอย่างไร้สาระ เพราะเรามีวิชาพละศึกษาให้เราได้ออกกำลังกายอยู่แล้ว ซึ่งการใช้ห้องสมุดนั้นถือว่าเป็นการใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเราและจะมีส่วนช่วยให้เราเรียนเก่งขึ้น มีความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆในโลกเรามากขึ้น
มีคนเก่งหลายคนอย่างเช่นคุณหญิงหมอพรทิพย์ ก็เป็นบุคคลที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือเป็นพิเศษ และสามารถเขียนหนังสือออกมาได้ด้วยความสามารถจากการทำงานอย่างเสียสละ หนังสือที่คุณหญิงหมอพรทิพย์เขียนนั้น ล้วนแล้วแต่ได้รับความนิยมจากผู้อ่านเป็นอย่างดี เพราะหนังสือของคุณหญิงหมอพรทิพย์นั้นจะให้คติสอนใจเรื่องความอดทน,ความเสียสละ และความยุติธรรมให้ผู้อ่านได้ยึดถือเป็นตัวอย่างในการดำเนินชีวิตได้เป็นอย่างดี
สำคัญที่สุดจะหาที่ใดในโลกนี้เหมือนเมืองไทยของเราที่มีสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี พระผู้มากด้วยพระอัจฉริยภาพทั้งการสนพระทัยในการทรงอ่านหนังสือของทุกชาติทุกภาษาด้วยพระประสงค์นำความรู้เหล่านั้นมาพัฒนาประเทศชาติของเรา
อีกทั้งพระราชนิพนธ์จากพระองค์ท่าน เป็นเสมือนธนาคารความรู้ที่ให้คุณประโยชน์อเนกอนันต์ หากเราปรารถนาจะเป็นคนดีของชาติบ้านเมือง การอ่านหนังสือในพระราชนิพนธ์ถือได้ว่าเป็นมงคลชีวิตอย่างยิ่งที่จะน้อมนำให้เราได้มีประทีปส่องทางให้ไปสู่อนาคตที่ดีงามได้
ดังนั้น ห้องสมุดคือธนาคารความรู้ของโรงเรียนเรานั้น คงไม่เงียบเหงาเกินไปในวันนี้ เพราะเราจะเป็นลูกค้าที่ดีของธนาคารความรู้แห่งนี้ เพราะคุณครูบรรณารักษ์ของห้องสมุดก็ยินดีจะให้เราเบิกถอนความรู้อย่างเต็มใจยิ่ง
เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว.....ไปธนาคารความรู้กันเร็วๆไวๆอย่ามัวชักช้า.
24 กุมภาพันธ์ 2550 01:01 น.
pigstation
เลย แม้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อ อากิ แต่ฉันก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ชื่ออื่นนอกเหนือจากการนับนิ้วมือของเธอ
เพราะร่างกายของเธอได้รองรับความเป็นเพศชายกว่าสิบและต่างจากชาติกำเนิดเธอ
เธอเป็นหญิงคนหนึ่งอยู่บนพื้นฐานวัฒนธรรมการกดขี่ทางเพศ
เธอจึงเสาะแสวงหาเพศรสใหม่แตกต่าง
โดยเธอเป็นผู้กุมบังเหียนใช่ถูกลงแส้
และความเป็นผู้เจริญกว่า ถึงเป็นหญิง
เหล่าชายทั้งหลายทั้งบนภูเขา และริมลำธาร
แม้กระทั่งกลางถนน....
ต่างสยบยอบยินดีร่วมรักกับเธอเสมือนเป็นทาสรัก
เลยทำให้เธอติดในมายาคตินี้
โดยลืมสถานะแห่งมารดา
จนความเผลอเรอปรากฏรูปร่าง
มีชายผู้หนึ่งรับอาสาความเป็นบิดาแห่งบุตร
จนเวลาล่วงผ่าน...
ความเป็นหญิงต่างจากความเป็นแม่
ความเป็นชายไม่คล้ายความเป็นพ่อ
ลูกน้อยเจริญวัยไม่สงสัยถึงความเป็นตัวตน
ได้แต่ซุกซนเพราะหนูน้อยนั้นเป็นออทิสติกส์
เหลือแต่ความกังวลของแม่ผู้รักสนุกจนลืมความเป็นแม่มัวแต่
ระเริงรักจนล้นเกิน
แม้เธอไม่ได้ชื่อ อากิ แต่หวังว่าคงไม่ใช่เธอ.
21 กุมภาพันธ์ 2550 23:40 น.
pigstation
เรื่องสั้นชุมชน
รถสองแถว,โทรทัศน์และสร้อยทอง
1. พศ. ๒๕๑๘ ประสบพบเห็น
บ่ายวันนั้นแดดแรงอย่างไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น ลุงมั่น โชเฟอร์รถสองแถวประจำตลาดบ้านไร่หรี่ตามองดูผู้คนในตลาดสดอย่างเหนื่อยหน่าย
หากความมั่นคงของคนเราขึ้นอยู่กับการเสาะหาเงินให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แกคงสอบตกตั้งแต่ยกแรกของสังเวียนชีวิต
ยิ่งตอนนี้ลูกสองคนของแกก็ช่างกินจุอย่างกับยัดหมอนอยู่ด้วย
ซ้ำคู่ชีวิตก็ออกจะขี้โรค งานบ้านงานเรือนก็พอทำเนา จะให้ผัวหาบ เมียคอนเหมือนบ้านอื่นเขาคงยาก
ลุงมั่นอัดบุหรี่ยาเส้นเข้าผ่อนคลายความเมื่อยล้าของเส้นเอ็น
คนมันไปหลบอยู่ไหนกันหมด เงียบหยั่งกะป่าช้า..
ลุงจ๋า... เสียงหวานแว่วถึงความสวยของต้นตอน้ำคำนี้ลอยมากระทบโสตประสาท
มีอะไรอีหนู..ว่ามา แกตะลึงในผิวผ่องและร่องอกเสื้อที่คว้านถึงทรวงในเนื้อนาง
หนูจะไปบ้านพุบอนกับแฟน ลุงคิดเท่าไหร่ จะเหมา
เย็นวันนั้นลุงมั่นผิวปากอิ่มใจขับรถสองแถวคู่ใจที่อิ่มน้ำมันแป้เหมือนกันผ่านถนนใจกลางตลาด
พลันภาพที่เห็นนั้นมันช่างกระตุกหัวใจให้รู้ถึงความแตกต่างกันระหว่างเจ๊กขายของที่ได้แต่รวยเอาๆ กับแกเองที่หาเช้ากินค่ำเสี่ยงขับรถตะลอนฝ่าฝุ่นลูกรังเที่ยวเที่ยวเล่า
หักไปหักมา ค่าน้ำมัน ค่าซ่อม ค่าอะไหล่รถเก่าบุโรทั่งคันนี้แทบจะไม่เหลือพอยาไส้
ภาพบาดตาบาดใจของคนเป็นพ่อคนที่เห็นลูกชายทั้งสองวัยไล่เลี่ยกันเขย่งเกาะซี่ประตูเหล็กหน้าร้านโชว์ห่วยของเจ๊กเค็งนั้น ทำให้แกต้องทำอะไรสักอย่างให้ลูกได้สมใจอยาก โดยไม่ยอมให้ลูกเจ๊ก ลูกจีนต้องมาดูหมิ่นดูแคลนคนไทยแท้ๆอย่างแกและลูกๆเป็นอันขาด
เมื่อถึงบ้านเรียบร้อย ใกล้ค่ำหลังจากเอนหลังครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ ลูกชายสองคนก็คุยกันโขมงโฉงเฉงมายังบ้านตัวเอง
กูว่าไอ้มดแดงวีสามเก่งสู้วีเจ็ดไม่ได้
อ้าวก็วีเจ็ดมันเป็นมดแดงไฟฟ้านี่หว่า
แต่ลูกไอ้เจ๊กเค็งมันมองพวกเราอย่างกะหมูกะหมา..
ทำไงได้ก็โทรทัศน์ของพวกมันนี่หว่า ดีกว่าไม่ได้ดู ถึงดูนอกบ้านไกลๆก็ยังดีที่ได้ดู
กินข้าวเสร็จเดี๋ยวมาเล่นแปลงกายกันดีกว่า...นั่นพ่อนี่ เฮ้...
เด็กชายทั้งสองโผเข้าหาพ่อผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความสุขประสาเด็กน้อย
ขณะนั้นในใจของลุงมั่นได้ให้สัญญาเงียบๆกับตัวเองถึงเรื่องคาใจ เมื่อนึกถึงภาพลูกชายสองคนเขย่งขอส่วนบุญดูโทรทัศน์หน้าบ้านเจ๊กเค็ง
2.สมรู้ร่วมคิด
คืนนี้เจ๊กเค็งดูเหมือนจะยิ้มกริ่มเพราะว่ามวยตู้นั้นเป็นที่นิยมในหมู่นักเล่นพนันประจำตำบล
เป้าหมายของแกคือการเก็บค่าต๋งจากบรรดาคอมวยในการเข้าชมโทรทัศน์เครื่องเดียวและเครื่องแรกของตลาดที่ไกลตัวจังหวัดขนาดนี้
อาหมวย อาตี๋วังนี้ลื้อไปบอกอีๆเซียนโมยว่ามีคู่เด็ด บอกให้ทั่วนา จะได้ค่าต๋งเยอะๆ
อะไรที่เป็นเงินเป็นทองดูเหมือนว่าเจ๊กเค็งเอากับเขาหมดทุกทาง อย่างค่ำนี้รับรองเงินร้อยแดงๆต้องเข้าเก๊ะแกอย่างสบายๆไม่ต้องลงแรง ลงทุน ได้ดูมวยดีๆ แถมได้เงิน
ด้วยเงินค่าต๋งที่ผ่านมาก็เกินราคาโทรทัศน์ไปแล้วน่าจะรวบรวมเอามาสมทบกับเงินค่าขายของซื้อตู้เย็นหลังใหญ่เอาไว้แช่เหล้าเบียร์เย็นเจี๊ยบขายเอาใจทั้งกรรมกรและข้าราชการทั้งหลายให้ไม่น้อยหน้าร้านโชว์ห่วยใหญ่ๆในตัวจังหวัด
ไม่นานผู้คนก็มาส่งเสียงเชียร์กันเต็มร้าน
คืนนี้เจ๊กเค็งดวงดีได้ทั้งค่าต๋งและเงินพนันที่แกแทงไว้ติดปลายนวมเล่นๆแต่มวยมันพลิก แกรับคนเดียวเนื้อๆเพราะไปรองเอาไว้
รุ่งเช้ามาถึง ประตูหน้าร้านเจ๊กเค็งเปิดออกบริการ มีลูกค้ามาแต่เช้า แกไม่คุ้นตา
นั่งก่อง ๆ รับอะไรดีคัก...
แกกุลีกุจอรับลูกค้ามาดผู้ดีที่มาคู่กันแต่งตัวโก้หร่าน
เถ้าแก่ขอเบียร์ตราสิงห์สักขวดก่อน
ฮ่อ...ล่ายๆ เย็นเจี๊ยบเลยเจ้านาย
เวลาผ่านไปจนลูกค้าสร่างซา ลูกค้าคู่นี้ยังยิ้มหัวหยอกล้อกันไปมาหลังผ่านเบียร์ค่อนโหล
สักพักฝ่ายหญิงทำสีหน้าถอดสีแล้วซบหน้าลงร้องไห้
ตายแล้วกระเป๋าตังค์ชั้นหาย
ไอ๊หยา....
ในที่สุดค่าเบียร์วันนั้นก็กลายเป็นสร้อยคอทองคำพร้อมจี้เพชรราคาเกินพันอยู่ไม่น้อยเป็นมัดจำ
ซึ่งเมื่อทั้งคู่กลับมาจ่ายเงินที่ค้างไว้ก็จะคืนให้
เย็นวันนั้นเจ๊กเค็งใจคอไม่ดี ยิ่งมีทองติดร้านไว้อย่างนี้ เห็นทีต้องระวังให้จงหนัก
แกเลยตะเพิดไอ้เด็กมอมแมมสองคนไม่ให้มาเกาะประตูเหล็กดูโทรทัศน์เหมือนเคย
แต่งเนื้อแต่งตัวดูไม่ได้...ไม่น่าไว้ใจ ไม่เหมือนคู่ผัวเมียเมื่อเช้าดูผู้ดีมีสกุล ไม่น่าถูกล้วงกระเป๋าเลย ในใจเจ๊กเค็งนึกคิด
3.อำลาไม่อาลัย
สองคนผัวเมียยิ้มอย่างมีเลศนัยให้ลุงมั่นก่อนโบกมืออำลาขึ้นรถบัสกลับกรุงเทพ หลังจากเหมารถสองแถวมาจากบ้านไร่โดยตรงในราคาพันเศษส่งถึงตัวจังหวัด
ลุงมั่นบึ่งรถออกจากท่ารถในบขส.อุทัยธานีมาร้านขายโทรทัศน์ทันที
แกเล็งไว้แล้วกับโทรทัศน์ขาวดำราคาต่ำสุด และบัดนี้กล่องโทรทัศน์เครื่องนั้นตั้งอยู่เบาะข้างคนขับอยู่อย่างสาสมใจตัวแก และรอยยิ้มจะระบายทั่วใบหน้าของลูกแกทั้งสองที่จะได้ดูไอ้มดแดง อุลตร้าแมนอย่างเต็มจอไม่ต้องขอใครดู
ที่โรงพักภูธรตำบลบ้านไร่ เจ๊กเค็งหน้าซีด เมื่อรู้ว่าหลังจากสองผัวเมียมาดผู้ดีโก้หรูตัดสินใจขายสร้อยคอนั้นในราคาต่ำกว่าความเป็นจริง โดยหักค่าเบียร์ที่ค้างไว้วันก่อน เพื่อจะเอาเป็นค่ารถ ค่าราเดินทางกลับกรุงเทพ
ตกลงนี่เป็นทองเก๊ อาเฮียก็ถูกต้มเสียเปื่อย คราวหน้าก็ระวังแก๊งค์ต้มตุ๋นพวกนี้ไว้ แล้วก็อย่าไปเชื่อใจใครง่ายๆ ...
สารวัตรรับเรื่องแจ้งความแล้วก็ให้คำแนะนำยาวเหยียดในขณะที่แก้วหูเจ๊กเค็งลั่นเปรี๊ยะปร๊ะที่เสียรู้และมองคนแต่เปลือกนอก
ลุงมั่นเรียกลูกชายมาเปิดประตูรถ...เมื่อเห็นกล่องโทรทัศน์ เด็กทั้งสองร้องดีใจลั่นบ้าน
ไฟแดงวาบๆตรงใต้ถุนเรือนลุงมั่นหอมอวลไอเป็นพิเศษ เสียงโทรทัศน์ดังลอดออกมาจากพื้นเรือน เรียกรอยยิ้มของแกให้ปรากฏ.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
หน้าส่วนตัว
926
