5 เมษายน 2554 00:24 น.
pigstation
แรกทีเดียว เทศกาลถูกสืบทอดด้วยความบรรจง
ต่อมาพ่อค้านายทุนนักการเมืองต่างฉกฉวยประโยชน์
โดยการบิดเบือนสารัตถะของเทศกาลให้รับใช้สิ่งแอบแฝง
เราจึงพบป้ายต่างๆที่เปื้อนราคีมีราคะ
ใบหน้าของนักการเมืองแลบออกมายามงานบุญ
ปีศาจจำแลงมาเป็นประธาน ชาวบ้านที่ยังต้วมเตี้ยมต่อฉากบังตา
ยังคิดว่า สิ่งเหล่านี้คือ ความจริง
ด้วยปราชญ์ตามคันนาเปี่ยมปัญญาเชื่อว่า
ควายย่อมรู้คุณหญ้า ป่าย่อมรู้คุณฝน
การไม่ยอมจำนนต่อกระแสเปลือเปื้อนจึงมี
ขบวนแห่สิ้นเปลือง/การแสดงสิ้นเปล่า
เย้ายวนให้เกิดความหลงผิด
ผู้คนพลีชีพสู่อบายมุข สาดของเสียเข้าใส่กัน
ล้มตายบนความระอาเอือมของผู้รู้เท่าทัน
น้ำเมา น้ำกามห้ำหั่นบนเปลือกเปียกแฉะ
ผู้รู้ระงับได้นั่งนิ่งเหลียวดูและแผ่เมตตา
เนื้อตัวเมือกไคลคือขันธ์ 5 หากรู้และละก็หมดเสียการบำเรอ
เหลือเพียงบำรุง
ส่วนเกินมากมายประโคมใส่ อยากแต่สุข จนทุกข์ถมทับดิ้นพล่าน
น้ำกระจายสาดซัดละลานเม็ดดินจนกลายเป็นตมเหลว
เปรอะเปื้อนด่างดวงกระเซ็นเลอะขอบสังคม
จิตที่ดียกระดับเนรมิตเกราะแก้วกำบังพ้นโคลนก้อนกิเลส
ยิ้มรู้ไม่เยาะรับ
เพียงเท่าทันเท่านั้นพอ
คิดถึงสงกรานต์นุ่มนวลฉ่ำหวานแต่กาลก่อน
บัดนี้คงเป็นแค่สงกาม.
28 มีนาคม 2554 11:36 น.
pigstation
ไม่นานมานัก บริเวณหนึ่งของแผ่นดิน ที่ซึ่งมีผู้คนอาศัยอยู่
ตรงนั้นมีถนน มีอาคาร มีกิจกรรมแลกเปลี่ยนเวียนวนเป็นวัฏจักร
ตราบจนกระทั่ง มีบุรุษผู้หนึ่งถือกำเนิดมาในครอบครัวหนึ่ง
อันใช้นามสกุลว่า "นิยม"
โดยเด็กทารกเพศชายผู้นี้ได้รับการตั้งชื่อว่า เด็กชายทุน
เพื่อเป็นการรำลึกถึงบุญคุณของก๋ง ผู้ใช้เงินทุนก้อนนิดเดียวลงทุนค้าขายด้วยความมุมานะ จากสิบเป็นร้อยเป็นพันจนมหาศาล
ลูกหลานตระกูลนิยมต่างรู้ซึ้ง
อีกทั้งหลานคนนี้ดูลักษณะโหงวเฮ้งแล้ว ดูละม้ายคล้ายก๋งเป็นอย่างยิ่ง
ไม่ผิดนักจากคำทำนายของซินแสประจำตระกูล
ดช.ทุน นิยม เติบโตร่ำเรียนกรุยทางจากประถมสู่มัธยม
ด้วยเกรดเฉลี่ย 4.00
เมื่อเข้าสู่การเรียนระดับอุดศึกษาทั้งในและต่างประเทศ
นายทุน นิยมประกอบอาชีพด้านการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์
รวมไปถึงการค้าอนุพันธ์ตราสารหนี้
นั่นคือพื้นฐานทางการเงินของนายทุน นิยม หนุ่มสามสิบที่พรั่งพร้อม
ผู้เป็นหนึ่งในเซเล็บของสังคมเมือง
ขณะเดียวกัน ในบริเวณไม่ห่างกนนักในรัศมีไม่เกิน 900 ตารางกิโลเมตร
ขณะเวลาใกล้เคียงกัน ที่ซึ่งมีผู้คนอาศัยอยู่
ตรงนั้นมีถนน มีอาคาร มีกิจกรรมแลกเปลี่ยนเวียนวนเป็นวัฏจักร
ตราบจนกระทั่ง มีบุรุษผู้หนึ่งถือกำเนิดมาในครอบครัวหนึ่ง
อันใช้นามสกุลว่า "สำคัญลือ" ที่ว่ากันว่าอาจสืบเชื้อสายมาจากมหาอำมาตย์ราชครูในรัชสมัยพระเจ้าไสยลือไทสืบต่อมาจนถึงสกุลนี้
อันมีความเชี่ยวชาญด้านศิลปหัตถกรรมอย่างยิ่ง
ซึ่งเด็กน้อยในสกุลนี้ เมื่อแรกคลอดก็ประหนึ่งคาบพู่กัน/หลอดสีมาแต่กำเนิด
เป็นการสืบทอดพันธุกรรมเด่นออกมาเห็นได้ชัด
เด็กน้อยจึงได้ชื่อว่า ดช.ซับศิลป์ สำคัญลือ
ต่อมาบริเวณบางบริเวณก็เป็นมูลเหตุให้ นายทุน นิยม มาพบเจอกับ
นายซับศิลป์ สำคัญลือ ในห้วงยามอันเหมาะเจาะ
นายทุน นิยมกล่าว
"ผมเห็นว่าที่ดินแปลงนี้น่าจะพัฒนาให้เกิดมูลค่า น่าจะทำการค้า
แต่ผมเบื่อ ศุนย์การค้าที่เป็นกล่องติดแอร์ ทั้งสิ้นเปลือง และน่าเบื่อ"
นายซับศิลป์ สำคัญลือตอบกลับ
"นั่นน่ะสิ เราน่าจะมีศูนย์การค้าที่มีทั้งร่มไม้ชายคลอง มีกลุ่มอาคารไทยเดิม
จำหน่ายสินค้าและบริการที่สะท้อนถึงภูมิปัญญาไทย ที่ขาดเสียไม่ได้น่าจะมี
การระบำรำฟ้อน การแสดงถึงความประณีตของนาฏศิลป์ไทย ผมคิดว่า
ตรงนี้จะตอบสนองให้กลุ่มเป้าหมายที่กำลังเบื่อชีวิตปลาตู้ให้ได้พบกับ
ประสบการณ์ใหม่แต่ไม่ทิ้งรากเหง้าเก่า คุณทุน ว่าไง? "
นายทุน นิยม "หลายต่อครั้งผมโดนโจมตีว่า เป็นสาเหตุของปัญหาสงคม
ทั้งที่ ทุนหรือ Capitalism นั้น คือสารตั้งต้นในกระบวนการทางสังคม
ที่เอื้อให้เกิดกิจกรรม สร้างรายได้ หากเอามาใช้ให้ถูกทาง โดยละลืมเรื่องผลกำไร หันมาใส่ใจธุรกิจสีขาว คือต้องมีธรรมา๓บาลในการประกอบการ
รวมถึงการตลาดสีเขียวคือคำนึงถึงผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมด้วย "
นายซับศิลป์ สำคัญลือ "อะไรก็ตามแต่ มันขึ้นอยู่กับนโยบายทางการเมือง ส่นใหญ่ประเทศที่ประชากรมีคุณภาพ มีความเป็นปัญญาชน มีความเป็นพลเมือง
มักจะเป็นปัจจัยสำคัญสร้างให้สังคมอุดมปัญญาและมีเศรษฐกิจที่ดี"
นายทุน นิยม "เด็กบ้านเราซื้อไอพ็อดจากเมืองนอกราคาเป็นหมื่น แต่เราขายข้าวได้เกวียนละไม่กี่พัน"
นายซับศิลป์ สำคัญลือ "ทำอย่างไรได้ ก็การเมืองบ้านเรามันสีเทา ซื้อเสียงกัน
เป็นพันๆหมื่อนๆบาทต่อหัว ต่อคะแนน"
นายทุน นิยม "ช่างเถิด ไม่ใช่หน้าที่ของเรา หากเรามีหน้าที่อะไรก็ทำให้เต็มแรง
เต็มปัญญา แล้วเราควรทำศูนย์การค้าอะไรดีที่ตอบโจทย์ได้"
หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็ระดมสมองพร้อมทีมงานสร้างฝันให้บรรเจิด
ต่อมา
เพลินวาน หัวหิน/ตลาดน้ำอโยธยา-ตลาดเศียรช้าง-ตลาดโก้งโค้ง-ตลาดน้ำคลองสระบัว อยุธยา/งานNAPที่นิมมานเหมินทร์ เชียงใหม่/ตลาดร้อยปีสามชุก สุพรรณบุรี และอื่นๆอีกมากมายก็ทะยอยเกิดขึ้นภายใต้แรงบันดาลใจจากทั้งสองคน
ที่แอบอยู่เบื้องหลังโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน
นอกจากเพื่อสร้าง Creative Economy ให้เกิดขึ้นเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ทางธุรกิจน้ำดีประทุขึ้นเพื่อจรรโลงโลกให้คลายร้อนลงได้บ้าง
ขอบใจนะ นายทุน นิยม & นายซับศิลป์ สำคัญลือ รักนะ จุ๊บ จุ๊บ.
10 มีนาคม 2554 15:26 น.
pigstation
ระหว่างกาแฟ/ครีมเทียม/น้ำตาล
สามอย่างสามประสาน ขม/หวาน/มัน
ความฝันของร้านกาแฟคือ เจ้าของนั่งหลังเคาน์เตอร์ ใช่ลูกจ้าง
ส่วนลูกค้าก็ช่างคิด ช่างฝัน ช่างมีเวลาเสียจริง
เปรียบดัง น้ำตาลหวานแต่ซ่อนเบาหวานไว้
ความจริงของร้านกาแฟคือ เจ้าของรวยไม่จริง
และไม่เอาจริง
คิดฝันแต่ปริมาณแก้วค฿ณต่อวันฝันแต่กำไร
แล้วไยไม่ฝันถึง คุณภาพกาแฟแต่ละแก้วก่อน
เจ้าของร้านกาแฟที่แลเห็นแต่กำไร
กับลูกค้าที่พิรี้พิไร เห็นร้านกาแฟเป็นแค็ทวอล์ค
ชอบมานั่งโชว์พาว เอาแต่ติ แต่ติง
นั้นแหละคือ ความมันของครีมเทียม
คนเทียม/ความมันเห็นแก่ตัว
ต่อมาความขมเข้มของกาแฟแท้
เจ้าของนั้นต้องรู้จริง ดื่มจริง
ลูกค้าก็ดื่มจริง รู้จริง
บรรยากาศร้านกาแฟแบบต้องมีไฟโป๊ะ สี
มีแอร์ฉ่ำ มีไวไฟ
ล้มคว่ำภายในขวบปี
หรือตู้ซ่อนเค้ก ก็ต้องขายเลหลัง
ก็ทะยอยล้มหายตายจาก
ก่อนมีร้านใหม่งอกมาตามกระแสไม่จางหาย
เพราะใครๆที่เป็นของเทียมมักฝันหวาน
ถึงร้านกาแฟเทียมๆเพราะอยากทัดหน้าเทียมตาเขา
ร้านกาแฟแท้จะไม่เอาเปรียบลูกค้า
และลูกค้าก็ไม่เอาแต่ใจคอยแต่ติติง
เนื่องจากกาแฟ ไม่ใช่กาแฟชั่น นั่นเอง
เอสเปรตโซ ฮา
2 มีนาคม 2554 14:12 น.
pigstation
หากพวกเรากำลังสบาย..
จงปรบมือพลัน...
แปะ แปะ
เมื่อพี่โน้ต อุดม แต้พานิชทำเดี่ยวไมโครโฟนที่นับเกินหลักหน่วย
(ถ้านับจริงๆ อาจกว่าร้อย)
จึงเป็นต้นตำรับขนานแท้ในรูปแบบ ไมรโครโฟนตัวเดียว
กับตัวคนเดียว ( อุปกรณ์เสริมนิดหน่อย)
ที่เหลือความสามารถเฉพาะตัวที่ลงตัวล้วนๆไม่มีแป้งปน
เลยนำมาประยุกต์ใช้
จากที่เคยบรรยายในห้องเรียนป.โทให้นศ.ฟัง
หันมาบรรยายฟรีแบบสาระ-บันเทิงครึ่งๆ ฟรีหน้าบ้าน
ที่7-11 มาเข่าส่วนหนึ่งของห้องแถวเราเองในอัตราค่าเช่าที่
"แพง"กว่าที่คิด
เลยสามารถนำพาชีวิต/ครอบครัวลอยลำแบบไม่ฟุ้งเฟ้อเฟอะฟะ
ดำรงอยู่อย่างรู้คุณค่าผืนดินจากมรดกตกทอด ( ถ้าเป็นตัวเองจะมีปัญญาหาซื้อที่ทำเลเก็บไว้ได้หรือไม่ ?)
ถือว่าเป็นการสร้างสังคมอุดมปัญญาบวกฮาเฮ
เดี่ยวไมโครโฟนภาคชนบท รอบแล้วรอบเล่า
กับลำโพงแอมป์ 4,000 บาท
ไมค์สาย 800 บาท
เพื่อสื่อสาร-ส่งสาร เรื่องราวใกล้/ไกลตัว
รอบแล้วรอบเล่า จนมีคนแอบฟัง แอบอมยิ้ม ขำบ้าง
(เคืองก็มี)
สไตล์จิก ขบ กัด เสย ของนักวิชาการบ้านป่าห้วยขาแข้มรดกโลก
เป็นอีกวงจรหนึ่งของคนเชื่อมคนสร้างคน
โดยไม่ปรารถนาให้คนค้นคนมาค้นอะไรกับความคิด
การกระทำของเรา
สุขใจที่ได้ทำ เอนโรฟินไหลพล่านทั่วลมปราณ
ยิ่งพูดยิ่งเข้าใจ
หลายผู้ใหญ่ชม หลายเด็กชอบ
ยังเดี่ยวอยู่โดยไม่สนใจแปะลง ยูทูป
หากผ่านมาบ้านไร่ อุทัยธานี
สี่แยกบ้านไร่ ตรง 7-11
จะพบ ดร.หมู เดี่ยวไมโครโฟนแบบชนบท
ด้วยความเคารพรักในถิ่นฐานบ้านเกิด
ด้วยการกระทำทางกายกรรม ผ่านวจีกรรม
หลังจากร่ำเรียนมาหลายสำนักจนเข้าฝักด้านมโนกรรม
ลองแอบมาฟังดูฟรีแต่มีคุณค่า
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบ
9 กุมภาพันธ์ 2554 17:46 น.
pigstation
ลมหนาวตอกบัตรลาแล้ว ก่อนวาเลนไทน์--ลมร้อนร่อนสวาท
ทั้งที่ระฆังวัดย่อมดังกังวานเย็นถึงญาณกว่าระฆังวิวาห์ใดๆ
ชิงสุกก่อนห่าม ก็เกินงามนะเจ้า
ฟ้าวันนี้ นภาลัย ออกจากห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ใจลอยคะนึงไปถึงพ่อแม่ และควายเฒ่าที่บุรีรัมย์
ไม่รู้จะตำระเบิด-ลูกปืนใหญ่จากเขมรไหมหนอ ?
ยังดีมีมือถือคอยถามไถ่ ทุกคน/ทุกควายปลอดภัยดีอยู่
แล้วตัวเธอนั้นเล่า กลางกรุงมิกลางกรงเล็บอสูรกามหรือไร ?
วศิน หนุ่มหล่อ ฐานะมั่นคง ประสงค์ความบริสุทธิ์ของสาว ปวส. อย่างเธอ
เพื่อเก็บเป็นคลิปแจกสู่พรรคพวก เหียกๆ
ที่วันๆไร้สาระว่อนบนโซเซียล เน็ทเวิร์คอันเทียมเท็จ
ที่ ร้านสุกี้ดังแห่งหนึ่งกลุ่มสาวนุ่งผ้าซีฟองพองใสสมองลีบจีบปากจีบคอ
กด บีบี บี้ถ้อยคำอันไร้แก่นสารไปมาหาสู่กัน
"วันนี้ น้ำจิ้มสุกี้ไม่เด็ด"
"น้ำเดือดช้า"
"หมี่หยกซีดไปนิด"
อะไรกันโลกจะหมุนวนบนความเบาหวิวเหลือทนเช่นนี้หรือ
มดลูกหญิงมีไว้พักพิงทารกให้แอบอิง
แล้วหญิงกริ๊งกร๊างอย่างนี้ มดลูกหล่อนก็แค่ที่จอดกระเทียมเจียวกระมัง ?
ในที่สุด นภาลัยก็หลงกลติดกับ
ใครจะคิดที่ ร้านสุกี้ดังกลางแจ้งจะมีการมอมยา
หล่อนตาปรือก่อนที่จะดับวูบ
รถเก๋งสปอณ์ตคันงามเลี้ยบวูบเข้าม่านรูดไฮโซ
จากนั้นทุกอย่างก็เลือนหายไป
ต่อมานภาลัยก็เป็นหนึ่งหญิงที่ตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์
เรื่องก็จบลงที่ปารีด--
1 ใน 2002 ลูกกรอกคือลูกของ วศิน (หรือ มากกว่าหนึ่ง)
ลมแล้งพัดมา ฟางเส้นสุดท้ายปลิวลงบึงแห้งขอด
นภาลัยก้มหน้าทำงานต่อไป ขณะที่วศินยังเริงฤทธิ์สาระแนกามตัณหา
.......
สิ้นแล้วยุคพุทธาภิเษก.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
หน้าส่วนตัว
2309
