สวรรค์บนดิน

ธันวันตรี

๏ สายรุ้งคำนับโค้ง          ภูไพร
สินธุกรูกระแสใส            จูบพื้น
ส่ำสัตว์ดาษดื่นไป            ทั่วป่า               
สินทรัพย์สมบูรณ์ชื้น-       ชุ่มน้ำทำกิน 
๏ อินทรีสอดส่องคุ้ม           ครองหาว
กาต่างมีสีขาว                     ผ่องแผ้ว
เขาชวาโฉบเฉี่ยวดาว         สันติ
พิราบขาวผงาดแกล้ว          กู่ก้องพสุธา 
๏ ชาวประชากินอยู่เข้ม-      แข็งกัน
การเกษตรรังสรรค์             รุ่งเรื้อง
ผลผลิตต่างแบ่งปัน              บริโภค
เศรษฐกิจพอเพียง เบื้อง   บาทไท้นำทาง      
            
๏ โบสถ์วิหารปรางค์สถูปป้อม     โอฬาร
ระบำเล่นรำขับขาน                     ครึกครื้น
วรรณศิลป์กล่อมวิญญาณ           วิเศษยิ่ง
ศิลปะศิลปินฟื้น                         เฟื่องฟุ้งเฉลิมขวัญ 
๏ ทุกวันทุกทุกบ้าน                  ทำดี
ทุกถิ่นศีลธรรมมี                      มากล้น
ทุกศาสน์พิสุทธิ์ศรี                    สมบ่ม บุญเฮย   
ทุกมนุษย์ต่างหลุดพ้น               ทุกข์ร้ายทุกประการ 
๏ สื่อสารส่งดอกไม้                เจรจา               
สัตย์มั่นเหมือนภูผา               สง่าถ้วน
ปรองดอง ทั่วพารา             สงบทั่ว
ยิ้มระรื่นเย็นชื่นล้วน             รอบทั้งธรณิน     
            
๏ ธรณินจรัสจ้า                    จักรวาล
ทุกมิติบูรณาการ                  เด่นด้าว
ธรรมชาติโยงผสาน              สู่สม-ดุลแฮ
แลเลิศเจิดอะคร้าว              เปรียบคล้ายพิมานแมน
๏ พิมานแสนสุขนี้                  ใครสรรค์
ฤๅแค่เพียงความฝัน              ใฝ่ฟ้า
ฤๅเราร่วมมือกัน                    หมายมั่น
สร้างสวรรค์สู่หล้า                   สุขหล้าแหล่งสยามฯ