ยอพระกลิ่น หน่ออินทร : นิทานสมัย( ต่อ)

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

23.  หนุ่มฟังนายจีบสาวก็หนาวทรวง
มึนความจริงความลวงกับหลายอย่าง
รักกันเล่นผ่านลืมลากว่าผ่านทาง
เออไฉนเวิ้งบางเป็นอย่างนั้น
24.   เอ็งเป็นไรวะขาวหนาวไข้หรือ
ยินครางฮือแกมถอนใจมีใครหยัน
บอกข้ามาจะกลัวใครทำไมกัน
เราน่ะชั้นชาติชายอาชาไนย
25.  มันบ่แม่นอย่างนั้นดอกนายครับ
อกจะดับขวัญเกือบหอนมันอ่อนไหว
เห็นนายจีบเด็กสาวก็หนาวใน
หวามหัวใจกับคำสาวที่เย้าคืน
26.  ปัดโธ่เว้ยชอบน้องไข่ก็ไม่บอก
ที่แกล้งหยอกน้องไข่ใช่เรื่องอื่น
เอ็นดูแบบเหลนหลานเด็กวานซืน
มันทำงานกลางคืนคงยากคบ
27.  ถ้าเอ็งชอบน้องไข่ก็ไม่ขัด
คุยให้ชัดถึงความฝันหมายบรรจบ
อย่าเสียเชิงอกหักเชียวนักรบ
ขอให้พบความรักเถิดนักรุก
28.  ยินถ้อยคำของนายแม้คลายหงอย
ฝันหากคอยแต่คลายจางไร้ทางบุก
เพลิงเผาใจไร้ทางออกจากคอกทุกข์
รักนั้นซุกหนามไว้ในนามรัก
29.  ขาวเทียวเวียนไปร้องเพลงคู่น้องไข่
มีกำลังตั้งใจหมายตั้งหลัก
ครั้นเอ่ยปากเผยฝันอันหมายภักดิ์
เธอก็ตีหน้ายักษ์แกมยิ้มเยาะ
30.  จึงเหมือนอกอันฉกาจชาติทหาร
ถูกนารีนี้รานเจ็บปานเดาะ
เมื่อเกิดมาต่ำชาติจงฟาดเคราะห์
อย่าหมายเพาะต้นรักเกินศักดิ์เรา
31.  บ่นานทหารขาวก็ลานาย
เป็นชาติชายชีพบ่สิ้นคืนถิ่นเก่า
กอบหัวใจไปอิงแอบแนบลำเนา
ให้ดินดงพงเผ่าเขาเยียวยา
32.  ยอพระกลิ่นแก้วใจอยู่ไหนแม่
อ้ายขาวแย่ลืมน้องยอฯบ่ถามหา
ไปเสียนานปานนี้จึงกลับมา
ลืมเวลาน้องข้าหงอยอาจน้อยใจ
33.  ยอพระกลิ่นมีองค์อินทร์มาเอากลับ
แม่ก็มึนเหมือนง่วงหลับเลยขวัญไถ
อึ้งทบอึ้งตอนเขาดึงเธอจากไป
แม่บ่เหลือสิ่งใดท้อใจแท้
 ฯ