แก้วนีดา
เดียวดาย
.ในเวิ้งฟ้า
เดียวดายในความเวิ้งว้าง ด้วยรอบข้างไร้คนเคยห่วงหา
ความเหงาคอยตอกย้ำรอยน้ำตา เธอ คนไกลจะรับรู้ไหมว่า
มีคนนี้คิดถึงและห่วงหา มากเกินกว่าจะเข้าใจ
ท้องฟ้าในคืนมืดหม่น มี ใครบางคนอาจร้องไห้
หยาดน้ำตาลงรินรดตรงกลางใจ ดังเช่นหยาดสายฝนที่สาดสาย อยู่ปลายตา
ในคืนเหงาฉันแหงนหน้ามองดูดาวที่เกลื่อนฟ้า
ดูเถิดหนา เจ้าดวงดารายังมีเพื่อน
แต่ใยนะ ตัวเราข้างกายชั่งแสนจะลาเลือน
ขาดทั้งเพื่อน คนรู้ใจอยู่ข้างกาย โถ น่าอายดาว.
จะอย่างไร....ในดวงใจของฉัน.....ก็จะยังมีแต่เพื่อนรัก.....คนนี้.....คนที่ชื่อ.....ฟ้าสีคราม.....ตลอดไป