ผู้หญิงสีม่วง
ไม่อยากให้เอ่ยคำร่ำลา ..
อย่ามีบทสนทนา ..เหมือนว่าจะจรจาก
ได้ยินแล้วใจหาย .. น้ำตาเป็นสาย..ไหลพราก
เก็บกลั้นลำบาก .. มันยากจะทำใจ
อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้ ..
ความอาทรที่เธอมี .. หมดแล้วใช่ไหม
จึงปล่อยฉันอ่อนล้า .. เหว่ว้าไม่มีใคร
หากเธอจะจากไป .. ทั้งหัวใจคงร้าวราน
คืนค่ำเคยพร่ำคำออดอ้อน ..
เคยง้องอน..กล่อมนอนด้วยเพลงหวาน
ความห่วงใยของฉัน .. ใครกันจะต้องการ
หรือมันน่ารำคาญ .. เธอจึงพาลไม่อยากฟัง
เมื่อวันเคลื่อนและเดือนผัน ..
สุดท้ายความผูกพัน .. คงเป็นแค่ความหลัง
ดั่งสายว่าวถูกตัดขาด .. ฉันไม่อาจจะฉุดรั้ง
แล้วว่าวก็ผุพัง .. เป็นสิ่งน่าชังให้เธอลืม
....................
1669
20
0
หน้าส่วนตัว
