..เหมือนเดือนดับลับไปในขอบฟ้า ดาวเจิดจ้าก็กลับต้องอับแสง ตะโกนกู่ผู้ใดจะชี้แจง จะแถลงทุกข์โถมที่โหมมา แม้พระพายยังโชยระโรยอ่อน แสนสะท้อนในจิตคิดหนักหนา อันตัวเราเศร้าโศกสุดพรรณา ต้องตีหน้าระรื่นฝืนอกตรม ทางข้างหน้ายิ่งใหญ่ใช่น้อยนิด ขาดคู่คิดจิตหมองต้องขื่นขม การจากลาพาใจให้ระทม อกระทมจนแทบสิ้นชีวี กอบหัวใจแตกร้าวรวมเข้าไว้ กำลังใจที่มองเห็นเป็นสักขี ด้วยดวงจิตที่มุ่งมั่นนั้นจะพลี ครึ่งชีวีที่เหลืออยู่เพื่อผู้คน