จำหลักลึกลงในกลางใจแล้ว ดั่งพฤกษ์แพรวผ่องผาย พรายไสว แผ่สยายใบพลิ้วระริ้วไกว ระย้าดอกแย้มใน ดวงวิญญา คงหยัดสูงล้อแสงสุรีย์สาด มั่นผงาดเย้ยลมที่พรมผา มีร่มเย็นหลบร้อน ผ่อนอุรา เพื่อกำลังแกร่งกล้าสู่ทางไกล กาลเวลาหมุนเลยมิเคยหลับ เพียงขยับหมุนยามเพียงความไข สรรพสิ่งสับเลื่อน ได้เคลื่อนไคล ไม่อาจพรากดวงใจให้จากจร บางจังหวะแห่งวารหยุดขานขับ เพื่อจัดจับใจพลั้งให้รั้งถอน จัดวิถีถูกอันไม่สั่นคลอน มอบอาทรเสมอมิตรสนิทมน
1181
10
0
หน้าส่วนตัว
