แก้วประเสริฐ
*** ประกายไร้เสน่หา ***
วิวัฒน์กาลผันผวนรัญจวนผอง
ปิดทั้งปองแปรเปลี่ยนเวียนสิ่งสร้าง
เกิดฤดูกาลสูญสลายในท่ามกลาง
เวิ้งว้างสล้างขจรสิ้นถิ่นเขตคาม
ล่วงเลยยามหยามเหยียดทุกแห่งหน
ยากจรดลมลายแล้วแนวใฝ่สยาม
หลบหลีกลี้หนีสิ่งแสนเรืองนาม
เขาเหยียดหยามลบเลือนเสมือนไฟ
ท้องฟ้าเคยแสงสว่างกลางเวหาส
เมฆากราดฝากมืดยึดสิ่งไสว
ปั่นป่วนนภาอลวลจนเกรียงไกร
เกิดหวั่นไหวทุกแขนงแห่งปะปน
กำเนิดไฟคุกรุ่นสร้างหนุนจิต
ยิ้มถูกปิดบดบังกลางสับสน
เกิดอาเพศทั่วไปคล้ายเวียนวน
สรรค์ฤดูจนกลับกลายในหนึ่งวัน
พิราปขาวคราวก่อนบินเฉวียนฉวัด
เปลี่ยนขนสบัดเป็นแดงแจ้งสิ่งฝัน
เพื่อสิ่ง
1528
23
0
หน้าส่วนตัว
