โคลอน
เมื่อโลกนี้ไม่สวยแลหม่นหมอง
ชนทั้งผองมิคิดจะแปรเปลี่ยน
สร้างความสุขปรับทุกข์ที่วนเวียน
จิตจวนเจียนเสื่อมแล้วซึ่งศรัทธา
ไม่อยากเห็นโลกกว้างบนทางเปลี่ยว
ฤาขวางเมื่อน้ำเชี่ยวสาดเข้าหา
อยากจะอยู่นิ่งนิ่งมินำพา
ห้วงเวลาสับสนและวุ่นวาย
แต่จะเป็นไปได้อย่างไรนั่น
เมื่อใจนั้นยังเจ็บไม่จางหาย
ความทรงจำยังพร้อมแผ่กำจาย
ณ เวลาเดียวดายไร้ผู้คน
บ้านของเราใกล้แตกแล้วเพื่อนเอ๋ย
จะอยู่เฉยคิดถึงเหตุแลผล
ปล่อยผู้กล้าเหล่านั้นต้องผจญ
ความทุกข์ทนอีกนานสักเท่าไร
เมื่อผู้ใหญ่บ้านเมืองไม่สำนึก
ปัญหาจึงฝังลึกเกินจะไข
นี่น่ะหรือประชาธิปไตย
ฤาระบอบที่ใครออกแบบมา
เสียงข้างมากลากไปเล่นตามกฏ
1172
4
0
หน้าส่วนตัว
