อัลมิตรา
๏ มีปัญหาสารพันครั้นวิตก
มันยอกอกปวดใจจนไหวหวั่น
คราเรายินเรื่องร้ายไม่เว้นวัน
คำคนสรรนินทามาเบียดเบียน
อยากละเลงความช้ำชอกตอกลงกานท์
ระบายทุกข์ร้าวรานผ่านงานเขียน
หวังโคลงกลอนกาพย์ฉันท์ซึ่งหมั่นเพียร
จะแปรเปลี่ยนบางอย่างที่หมางใจ
แต่สิ่งที่คาดหวังยังไกลนัก
จึงจำกักอารมณ์ระทมไห้
อดทนฟังข้อกล่าวหาทุกคราไป
มิโต้แย้งต่อใครให้ร้อนรน
ครั้นเสียงลือเสียงอ้างอย่างลุกลาม
คงยากปรามจิตใครมิให้สน
หากยับยั้งทำได้ก็ใจตน
เรื่องเลวร้ายหนีให้พ้นไกลคนลวง
ระบายตนระบายใจลงในกลอน
จำอำลาไปก่อนมิย้อนหวง
รอจนกว่าใจที่ล้าจะกล้าทวง
ถึงแม้ไร้คนห่วงทั้งปวงลืม ๚ะ๛
2678
19
0
หน้าส่วนตัว
