พิมญดา
หยิบปากกามาจรดบนกระดาษ
เขียนคำขาดตัดรอนกลอนถึงเขา
น้ำตาหลั่งลงกระดาษที่บางเบา
เขียนถึงเขาหวาดหวั่นเกินพรรณา
ถึง..คนดีที่รักของน้องแก้ว
จะขาดแล้วดวงมานขนิษฐา
นั่งร่ำให้ร่ายอักษรตรอมอุรา
ตัวพี่ยาโปรดฟังก่อนสะท้อนใจ
แม่ของน้องขอร้องรับทองหมั้น
มันฉับพลันจนยากจะทานไหว
ท่านมีเหตุธุรกิจพลาดกำไร
ดวงฤทัยตอบแทนแม่แกเลี้ยงดู
คนดีจ๋าอย่าเสียใจอาลัยหนัก
ชาตินี้รักของเราเศร้าอดสู
น้องขอคืนสัญญามั่นใต้ลำพู
น้องก็รู้ เป็นคนผิด คิดกลับกลาย
วางปากกานอนซบหมอนสะอื้นให้
ร้าวหทัยในเนื้อความตามจดหมาย
หากพี่อ่านหัวอกพี่คงวางวาย
สัญญากลายเป็นอื่นขื่นขมทรวง.......