เปลวคำ
ณ ห้องนี้มีไฟไล้สลัว
มีความกลัวซ่อนอยู่ประตูอ้า
แสงปกป้องต้องเงาสีเทาทา
เหมือนคนบ้านั่งนับขับกวี
ในเงาหม่นทั่วห้องจ้องเกิดรูป
เหมือนโดนสูบวิญญาณปานภูตผี
เรียนรู้ในตัวตน-บนเสรี
ในวิถีพอดีวิธีการ
ยอมรับในจุดดับการปรับเปลี่ยน
อย่างพากเพียรเวียนเห็นเป็นแก่นสาร
แสวงหาศรัทธา-มายาวนาน
เกินประมาณทานทนอยู่คนเดียว
ณ ห้องนี้ไม่กว้างเป็นห่วงนัก
มีภาพลักษณ์ที่เก่าดูเปล่าเปลี่ยว
ละอองฝุ่นปนเปเซซีดเซียว
ไม่เหมือนเรียวโค้งรุ้งที่ฟุ้งนาน
มีหยากไย่โดดเดี่ยวเกี่ยวอยู่ข้าง
จากความว่างร้างเก่าเราไถ่หว่าน
เป็นเมล็ดผลผลิตติดบนลาน
เกิดวิญญาณงานฝากจากผู้ใด
เป็นลิขิตติดมาเหมือนตราบาป
เกิด
1405
2
0
หน้าส่วนตัว
