โผผินบินเหนือฟ้า ปักษาน้อย ปีกเจ้าคอยกลางร่อนยามลมไหว ปักษานกนั้นเจ้าช่างได้ใจ บินหลงพงไพรไปไม่กลับมา เสียงเพียกเสียงพร่ำลำนำไพร เสียงอะไรเสียงนั้นดังแว่วมา นกน้อยไม่รู้ ภาษีภาษา ถูกศรตราปักอกให้ตกใจ โอ้ละหนอเจ้านางนกปักษี ใจพี่นี้แทบขาดสะบั้นไป เห็นเช่นนี้ ตัวพี่นี้น้ำไหล ด้วยพรานใหญ่พรากเจ้าไกลจากใจพี่ บินเถิดบินเจ้าบินสู่สวรรค์ ตัวพี่พรัน ต้องตรอมทุกข์ทวี จากกันไปในภพชาติครานี้ อีกกี่ชาติขวบปีจึงได้เจอ ขอพรองค์พรหมช่วยดลให้
1746
3
0
หน้าส่วนตัว
