บอกตัวเองเรื่อยไปว่าไม่ท้อ แม้ว่าใจร้องขอให้ท้อถอย ใจเจ้าเอยอย่าทำเป็นสำออย น้ำน้อยน้อยอย่าเพิ่งไหลจากนัยน์ตา เมื่อโรครักรุมเร้าให้เศร้านัก ยากจะหักความคิดถึงรำพึงหา ทุกข์ระทมอ้างว้างมิสร่างซา ให้เหว่ว้าอาวรณ์สะท้อนใจ เพื่อให้เรารักกันมิผันเปลี่ยน จึงต้องเพียรสร้างสรรค์มิหวั่นไหว บรรจงร้อยคำหวานซ่านหทัย มามอบให้เนื้อนวลไม่รวนเร เพียรฝากคำรักไปให้สุขสันต์ เพียรรำพันเรื่อยไปให้สรว
1354
4
0
หน้าส่วนตัว
