มณีจันทร์
แสนอึกอัก คับข้อง ในดวงจิต
ทำไมคิด เวียนและวน อยู่ในหัว
เหลียวมองดู รอบรอบ คนข้างตัว
พลันนึกกลัว ทำไมคน ช่างมากมาย
มันอันแน่น ข้างใน ใครจะรู้
ลองนึกดู ถ้าเป็นคุณ แย่แค่ไหน
เหงื่อก็แตก ขนลุกชัน หนาวข้างใน
ไม่ว่าใคร เป็นอย่างเรา เศร้าไม่วาย
พยายาม จะลืมไป ใจยังคิด
ให้หงุดหงิด หาทางแก้ ยังไม่ได้
มันอยากตด ให้สนั่น ลั่นกระจาย
ทำไม่ได้ เพราะอยู่ใน ที่ทำงาน
แล้วก็แง้ม ก้นขึ้นมา ที่ละน้อย
แล้วค่อยปล่อย ลมออกมา อย่างเนินนาน
ทำไมช่าง แสนจะสุข และสำราญ
สุดเบิกบาน ปล่อยจนหมด ไส้และพุง
โฮ่..โล่ง ดีจริง
1365
25
0
หน้าส่วนตัว
