ชีวิตน้อยเกิดมาน่าสงสาร เมื่อวันวานมีพ่อแม่ดูแลชิดใกล้ แต่วันนี้เขาทั้งสองทิ้งเจ้าไป อยู่กับยายที่แก่เฒ่าเข้าวัยชรา บ้านผุพังหลังคาไม่กันฝน ต้องอดทนอยู่อาศัยใต้ความเหงา ไม่เข้าใจทำไมเขาทิ้งเรา ความว่างเปล่ากัดกินใจล้าไปทุกวัน ด้วยความจนปะปนกับความหิว อีกไอคิวยังน้อยเพราะด้อยการศึกษา ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อาหารมา เหนื่อยหนักหนาชีวิตเราแสนเศร้าใจ เปรียบนกน้อยเกาะเกี่ยวกับคอนผุ เจอพายุหนักหนาใครพาต้าน ถ้าคอนหักล้มหายไปตามกาล นกน้อยนั้นจะอยู่ได้อย่างไรกัน