เฟรนด์ ชิป

May_jaa

ใครกันคอยส่งโพยส์เวลาสอบ
ใครกันลอบเอาขนมมากินกัน
ใครกันที่มีอะไรก็แบ่งฉัน
ใครกันนั้นหลงตัวเองเป็นประจำ
     ใครหนาที่มีเรื่องมาคอยเล่า
เรื่องความโง่ความเศร้าหรือขำขำ
ใครหนาที่ติดตราตรึงในความจำ
โอ้เวรกรรม แกจะจากไปแล้วหรือ
     ไม่กี่วันฉันและเพื่อนต้องลาจาก
ไม่อยากคิดคิดแล้วร้องไห้ฮือ
เราจึงต้องเขียนอักษรลงหนังสือ
หยิบชินมือที่เรียกว่าเฟรนด์ชิป     
     บรรจงเขียนบรรจงแต่งบรรจงทำ
แต่จินตกรรมเพียงใดก็น้ำตาปริ้บ
พยายามลืมของที่เพื่อนงุบงิบ
เงินสามสิบมึงยังไม่คืนกรู
     เมื่อเขียนเสร็จปรากฎความสวยงาม
สุดอร่ามเลิศแท้แลดูหรู
ใช้เวลา 2 ชั่วโมง เหนื่อยจังตู
อ่ะ..เพื่อนจ้านู๋เขียนเสร็จแล้วจ้า
     เพื่อนพูดว่ามีอะไรจะมาบอก
ถ้าฉันบอกแล้วเธออย่ามาด่า
ฉันตอบว่าได้สิฉันไม่ว่า
มีไรหนาบอกมาเราเพื่อนกัน
      ฉันเองนี้จะบอกกับเธอคือ
ที่เขาลือว่าฉันจะย้ายสถาบัน
สิ่งสิ่งนั้นโกหกแค่หยอกกัน
จิงจิงแล้วฉันยังอยู่อยู่ที่เดิม
     แล้วมึงให้กรูเขียนมาทำไม
เขียนมาให้ทวดแกดูรึไอ้เฉิ่ม
ฉันอุตสาห์เขียนมาตัวเบ้อเริ่ม
ว่าถ้ามึงไม่ย้ายกรูจะฆ่ามึง
......................................................... 
สุดท้าย...เพื่อนคนนั้นก็ได้ตายลงเพราะทนคำด่าของเพื่อนๆไม่ไหว...โถ่ น่าสงสารจัง นี่! แล้วอย่าลืมนะถ้าจากกันไปอย่าลืมเขียนเฟรนชิปด้วยล่ะ และที่สำคันคือต้องไปจิงนะ มิฉะนั้นอาจเจอเหตุการณ์ตายอนาถอย่างเช่นนี้ก้อเป็นได้