ยามที่เธอเกิดมาบนโลกนี้ โลกก็มีพระอาทิตย์ดวงที่สอง เทวดาทั้งฟ้าตีตราจอง พระจันทร์มองริษยาลาหลีกไกล ยามที่เธอเผยยิ้มเป็นครั้งแรก กุหลาบแทรกดอกซ่อนเป็นการใหญ่ วจีแรกที่เธอเอ่ยออกไป เสียงใดๆก็เพียงแค่เสียงกา ดนตรีบทใดว่าไพเราะ เสียงหัวเราะของเธอจับใจกว่า บทกวีโคลงกลอนนานา ไร้ค่ายามเธอกระแอม ปุยหมอกที่ไหนใครว่านุ่ม ลองจุมพิศเธอข้างแก้ม ผิวเจ้าเทียบกับมะลิแรกแย้ม ดั่งใครแต้มกลีบมะลิด้วยถ่านดำ ใยจึงงดงามนักนะเจ้า ใครเล่าจะกล้ามากรายกล้ำ ยากสรรหาหมื่นแสนถ้อยมาร้อยคำ เธองามล้ำลึกเลิศเกินบรรยาย
เจ้าขาว 21 ม.ค. 2548 15:22 น. - ID 69711 
1442
3
0
21 มกราคม 2548 15:44 น. - comment id 410536
โห เจ้าขาวชมใครเหรอคะ เผยอหน้ามาดูหน่อย เขียนไพเราะเสียจริง
21 มกราคม 2548 16:15 น. - comment id 410549
ก็โลกใบนี้...สวยงามขึ้นเพราะเธอ ก็เธอเป็นคนต่อเติมความฝันครั้งใหม่ มองไปทางไหนก็สวยสดใส ฉันสุขใจทีที่มีเธอ
21 มกราคม 2548 16:47 น. - comment id 410570
ไพเราะมากๆๆ ค่ะ ......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
