หน้าส่วนตัว
1. จับจอบ สับดิน ฉึกฉับ
หน่อยเหงื่อราวกับน้ำไหล
เปียกชุ่มซึมซาบคราบไคล
ต้องลมเย็นใจบ่จาง
2. ดินซุยก็ลงผักผล
เติบต้นแตกตาบ่ต่าง
งามงอกออกกิ่งแผ่กาง
อวดไทผ่านทางแผ่ธรรม
3. ว่าบ่กระจอกดอกไคล
เหงื่อใดล้วนมีค่าล้ำ
ใจแกร่งกายยังกำยำ
เหงื่อฉ่ำโชกชุ่ม...ชื่นชาญ
4. ให้ผลเอมจินต์เริงใจ
ดอกเหงื่อเหนี่ยวให้กล้าหาญ
มีกินมีเหลือเจือจาน
เบิกบานอิ่มอวลทรวงชน
5. โดยเหงื่อจึงได้งานงาม
เก็บกินก้าวข้ามทุกข์ข้น
เท้ามือบ่งอบ่จน
เหงื่อ งาน ก่อผลพึงจินต์
ฯ
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 28 พ.ค. 2548 09:15 น. - ID 76549 
1639
11
0
28 พฤษภาคม 2548 09:25 น. - comment id 471976
สวัสดีในเช้าสบายๆครับมิตรของผม
28 พฤษภาคม 2548 09:27 น. - comment id 471978
สบายใจจัง
28 พฤษภาคม 2548 09:30 น. - comment id 471979
ยินดีด้วยครับ
28 พฤษภาคม 2548 09:43 น. - comment id 471982
...^________________^... เพราะจังค่ะ
28 พฤษภาคม 2548 09:45 น. - comment id 471984
สวัสดีคุณvaproud ขอบคุณครับผม
28 พฤษภาคม 2548 10:20 น. - comment id 471996
** สวัสดีจ่ะ.. **
28 พฤษภาคม 2548 11:52 น. - comment id 472019
สวัสดีครับ
28 พฤษภาคม 2548 18:06 น. - comment id 472115
แวะอ่านงานดีค่ะ
28 พฤษภาคม 2548 21:24 น. - comment id 472189
อ่านงานของคุณก่อพงศ์ทีไร นึกถึงกระท่อมหลังน้อยกับต้นไม้ใบบังทุกที เป็นชีวิตที่พอเพียง..ดังพระราชดำรัส ชื่นชมจากใจ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
29 พฤษภาคม 2548 09:00 น. - comment id 472290
ครับผม ขอบคุณครับ
30 พฤษภาคม 2548 17:56 น. - comment id 472915
ฝนตกหรือยังน้อ ทางสกล ศรีสะเกษตกดีแท้ ๆ อยากอ่านงานสไตล์นี้อีกไม่เครียด
30 พฤษภาคม 2548 19:18 น. - comment id 472940
ตกเป็นเวิง ๆ เวิ้งบ้านตองโขบตกสิวๆ แสวๆ ยังบ่ได้กล้าซักตา ขอบคุณหลายๆ งานแนวนี้เขียนได้เรื่อยๆครับ
31 พฤษภาคม 2548 12:58 น. - comment id 473283
... บัวแวะเข้ามาดูว่า วิตามิน ง. คืออะไร ได้คำตอบไปแล้วค่ะ เป็นวิตามินที่ใส่ลงไปแล้วได้ผลตอบแทนคุ้มค่าจริงๆค่ะ เห็นคุณก่อพงษ์พูดถึงคำว่า\"เวิ้ง\" ไม่ทราบว่า\"เวิ้งลากรรม\" ยังจะเขียนต่อรึเปล่าคะ (บัวมาถามไว้ในกระทู้นี้ ไม่รู้คุณจะกลับมาอ่านมั้ยนะคะเนี่ย อิอิ) ...
31 พฤษภาคม 2548 20:51 น. - comment id 473469
ขอบคุณครับคุณตุ๊กตาไล่ฝนที่ยังจำเวิ้งลากรรมได้ ผมโพสต์ไว้ตอนเดียวก็หยุดเขียนไป ไม่ค่อยมีแรงเขียนงานยาวเลยครับช่วงนี้ แรงงานส่วนใหญ่ใช้ไปในคอกวัว ทั้งผมก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางด้วย ผมต้องขับรถไปทำงาน ไปกลับตกวันละ 114 กิโลเมตร กลับมาถึงบ้านก็ล้าๆ อย่างไรไม่รู้ ได้แต่เขียนงาน แบบร้อยกรองสั้นๆ ครั้นจะไม่เขียนก็คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงมิตร เวิ้งลากรรมอาจจะต้องยืดเวลาออกไปนานครับ คุณตุ๊กตาไล่ฝนอ่านงานสั้นของก่อพงษไปก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับแรงใจครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด