::ลูกไม้หล่นไกลต้น::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

1.  หนังสือเล่มเล็ก 
กพ. :  อ่านหนังสือของพ่อวันต่อวัน
          คงเบื่อกันเป็นแถวแล้วใช่ไหม ( แถว 2 คน)
ลตว. : ยังไม่เบื่อเชื่อซิพ่อยังพอใจ
           อ่านทีไร..ไอติมได้ลิ้มแกม
ปตว. : พ่อพาอ่านปานกับพากย์การ์ตูน
           ทวีคูณเบาสมองเป็นของแถม
กพ.   :  กลอนบทเก่าเอามาแกล้งไอกระแอม
            พาหนูแซมห้วงใจด้วยไฟดี
ลตว.  :  กลอนบทใหม่  เมื่อไร   จะได้อ่าน
กพ.   :    ก็คงอีกไม่นานครับลูกพี่
              กะจะส่งนายอินทร์ฯตอนสิ้นปี
              กะจะมีคนรู้จักเป็นนักกลอน
ปตว. :     ฮ่า  ๆ  ดูท่าพ่อจะหวัง
               ให้ลูกไม้หล่นดังใกล้โคนขอน
 
กพ.   :     ลูกยางหล่นร่อนได้ไกลแน่นอน
               พ่อมีพรสมวาดไม่ขาดแคลน
ลตว.  :     ที่โรงเรียนครูสอนทำหนังสือ
                แบบทำมืออวดขายได้หลายแสน  ( สตางค์นะครับ)
                 
ปตว.  :     แลกกันอ่านปานกับคลับของแฟน
                ไร้เขตแดนความคิดติดปีกบิน
กพ.    :     วิเศษแฮะ.. นี่แหละความเข้าท่า
ลตว.   :     งั้นเรามาตั้งโรงพิมพ์กระหยิ่มศิลป์
                 เขียนเรื่องขายให้พ่อก็พอกิน
ปตว.   :     ไอติมชินขยับขอ สอ.กอ. เอม
 
กพ.     :    ฮ่า ๆ    อยากกินสุกี้ใช่ไหมล่า
                บ้านเรามีผักบุ้งเยอะ  อวบสดด้วย
                เนื้อหมู ไก่ ในตู้เย็นก็มี
                เดี๋ยวแม่ทำให้กินกันพุงกางไปเลย
                 แต่..ไหนลองทำเล่มออกมาซักเล่มซิ
    
                  เรื่องอะไรดีล่ะ
              
                  อ๋อ...วัวแดงหรือครับ
                   
                  งั้นพ่อจองเลย 1 เล่ม            โอ่   เข
( มีต่อครับ)