ทิพย์โนราห์ พันดาว
ตื่นขึ้นมา เขียนกลอน ตอนใกล้สาง
หริ่งหรีดคราง ระงมเศร้า เคล้าวันใหม่
เสียงไก่แก้ว ขานขับ รับอำไพ
นั่งถอนใจ ถึงวันวาน ที่ผ่านมา
......ตอนเล็กเล็ก มียายแม่ ดูแลเฝ้า
ตอนนี้เล่า ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวหนักหนา
ด้วยสองคน พระคุณเลิศ ก่อเกิดมา
ได้จากลา ไปนานลับ มิกลับคืน
ในวันนี้ เคว้งคว้าง หนทางเปลี่ยว
ตัวคนเดียว หอบช้ำ กรำสุดฝืน
ต้องหอบทุกข์ หอบเศร้า เหงากล้ำกลืน
คนเคยยืน เคียงกาย ก็หน่ายจาง
......เสียงไก่แก้ว เงียบแล้ว เห็นแววฟ้า
จันทร์ต้องลา ฟ้าไป แสนไกลห่าง
คงต้องนับ คืนวัน ฝันอำพราง
สุดปลายทาง ใครกันเล่า เฝ้าดูแล
หน้าส่วนตัว
886
3
0
