ภู ภัทรชนน
อวตารลงมาจรุงจรัส
สารพัดพสุธาเกลือกกระแส
มโนนึกผนึกหนัวนั่นตัวแปร
พลิ้วผ่านแผ่แพร่ผลด้นทรวงใน
เทียบฐานตระการตาระยิบระยับ
โลกวาววับสลักเสลาเนื่องเนาสมัย
สร้อยร้อยรมณีย์ศิวาลัย
โยงเหย้าเย็นสายใยฉ่ำในทรวง
เห่เห่โหมประโคมคำระบำบท
ตลิ่งใจจรึงจรดบนบทสรวง
อวตารติดดินถิ่นทั้งปวง
จริตล่วงรู้รสบทบาทครอง
ว่ายแหวกลมหายใจในชีวิต
คละเคล้าโลกความคิดผิดถูกจ้อง
ลมหายใจกระจัดกระจายหลายมุมมอง
เรียงใจจองจ้องใจรับกับวันคืน
ก้อนเมฆมัฆวานตระหง่านฟ้า
พสุธามหาสมุทรสุดฝ่าฝืน
ระเหยไออันเป็นเมฆวิเวกจุดยืน
ขอบฟ้ากลืนน้ำลายสลายตัวตน
1045
5
0
หน้าส่วนตัว
