คนกุลา
..
เราต่างอยู่ที่จุดสุดปลายฟ้า
เพิงขอบผาแห่งว้าเหว่ทะเลฝัน
กลางแสงแดดแผดกล้ากลางตาวัน
กลางคืนจันทร์พราวพร่างสว่างเพ็ญ
.
อาจอยู่เพียงคนเดียวเปลี่ยวกลางโลก
กลางวิโยคห่างไกลไม่ได้เห็น
กลางหิมะม่านหนาวร้าวลำเค็ญ
กลางหลืบเร้นร่มลมร้อนร่อนทุรน
.
หรืออยู่ท่ามทุ่งกว้างว่างโล่งลิบ
หรือท่ามปริบโปรยปรายปรอยสายฝน
หรือท่ามทุกข์สุขเศร้าเหงากมล
รู้มีคนรอสื่อแสนสุดแดนไกล
.
รอสื่อสารภาษามายาภาพ
กวีกาพย์กานท์กลอนอักษรใส
ส่งสื่อสารผ่านฝันต่างวันวัย
สื่อสายใยสานฟ้ามาหากัน
.
ต่างก็สร้างสะพานฟ้าข้ามมานี่
เพื่อพานพบคนดีจากที่นั่น
โยงเยื่อใยยิ่งใกล้
2987
14
0
หน้าส่วนตัว
