๏ ไยยื้อยุดฉุดไว้คล้ายกลั่นแกล้ง ทั้งที่แล้งแววตามาสงสาร ร้างอาลัยไร้รักประจักษ์มาน เฝ้าหักหาญให้เจ็บช้ำอยู่ร่ำไป ไยกักขังเอากรอบมาครอบกั้น เมื่อจิตนั้นร้าวยับเกินนับไหว อีกกี่หยดน้ำตาสาสมใจ จึงเพียรใส่คำประนามดุจหยามกัน ไยหน่วงเหนี่ยวเวลาให้ลับล่วง เมื่อรักลวงครองไปคล้ายโศกศัลย์ เพื่อสิ่งใด-เพื่อใคร-ให้จำนรรค์ ฤๅเหยียดหยันเยาะเย้ยเพราะเคยตัว อยากให้ตายบอกมาจะลาจาก ยอมเป็นซากเศษเถ้าเท้าจรดหัว อย่ายื้อยุดผูกจิตคิดพันพัว กักเพียงตัวแต่หัวใจใช่ทาสเธอ๚ะ๛
1428
6
0
หน้าส่วนตัว
