ขี้ข้าประชาธิปไตย

เจ้าพานทอง

เสรีภาพที่รับรู้ที่อยู่ยง
เจตน์จำนงคงสิทธิ์ออกคิดเห็น
แต่ปัจเจกอเนกหลายใช้ไม่เป็น
จึงขื่นเข็ญเป็นกรรมทำทุกข์ทน
เสมอภาคจากใครให้ตรองตริ
คือสิทธิที่ได้ตะพายสน
หรือสิทธิเสมอหน้าประชาชน
หรือสิทธิเฉพาะตนคนเหนือดวง
ประชาชื่อถืออำนาจอาจกู่ก้อง
ก็แค่ร้องป้องอำนาจที่อาจหวง
แต่ตัวจริงอิงอำนาจนั้นอาจลวง
แสร้งบำบวงหน่วงอำนาจที่อาจปลอม
บอกให้ไปใช้สิทธิ์กระมิดกระเมี้ยน
เขาก็เพียรเวียนเว้าเข้าเกลี้ยกล่อม
ให้หลงกลทนทำและจำยอม
เราก็ค้อมน้อมหัวเพราะกลัวเกรง
เมื่อเขาได้ใช้เส้นขึ้นเข่นชาติ
ก็ขนญาติฟาดต่อล่อข่มเหง
อ้างส่วนมากจากล้านเสียงเอียงอ้างเอง
แล้วเก็บกินลิ้นละเลงเบ่งคับคลอง
ทุจริตบิดเบือนเลื่อนชอบธรรม
ธุรกรรมทำถูกลูกเจ้าของ
ผิดก็ดีผีซ้ำเริ่มลำพอง
ช่างช่ำชองมองไกลไม่สนกรรม
พอผู้คนล้มหลามถามความจริง
ก็กลายลิงชิ่งลาบ้าระห่ำ
หลบอาญาประชาชนขาดคนนำ
สิทธิธรรมอำนาจปราศสิ้นไป
แต่เขายังยั้งอยู่ให้ชูเชิด
คนก็เทิดเทินหัวเป็นตัวใหญ่
บวมและเบ่งเก่งกร่างคางคกใคร--
มิเทียมได้ไหว้วอขอยอเยิน
เขาเป็นนายได้ครองผองประชา
เราขี้ข้าเอาแต่บ้าทำหน้าเขิน
ทำตามบอกกรอกหูดูนั่งเดิน
เราก็เพลินเดินตามความอัปรีย์
จะมีไหมใครมาปลดลดตรวนลง
เพื่อให้คงทะนงหนักในศักดิ์ศรี
ไม่เป็นแล้วขี้ข้าประชาชี
โค่นเสียทีกลีเมืองอย่าเชื่องเลย