ทุกข์และทรมาน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


ไม่อยากมีความรัก
ไม่อยากจะผูกพัน
ไม่อยากร่วมความฝัน
เพราะนั่นทำให้เหงา
ไม่อยากมีเยื่อใย
ไม่อยากเป็นสองเรา
เพราะไกลแล้วใจเศร้า
เหงาท้อทรมาน
ไม่อยากเป็นคู่รัก
ไม่อยากจะแหววหวาน
เพราะไกลใจแตกซ่าน
ระทมอยูลึกเหลือ
แต่ใจก็ไหวหวั่น
หวังจันทร์ให้จุ่นเจือ
หวังดาวให้โอบเอื้อ
เหลืออาทิตย์ชูใจ				
comments powered by Disqus
  • มัดหมี่ค่ะ sun strom

    19 พฤษภาคม 2547 05:27 น. - comment id 270467

    สวัสดีตอนเช้า ๆ 
    พี่พงษ์เจ้า จากมัดหมี่
    ความรักเป็นสิ่งดี
    มัทอยากมีบ้างนะคะ
    
    แวะมาทักพี่พงษ์ค่ะ
    ตื่นแต่เช้าจังนะคะ
  • tiki

    19 พฤษภาคม 2547 07:38 น. - comment id 270482

    ความรัก.
    
    ..เรื่องลึกลับ...แห่งใจ
    
    
    ใครหนอ กำหนด...
  • ยโส

    19 พฤษภาคม 2547 11:31 น. - comment id 270589

    ความรัก
    ...ไม่เกิดกับใคร ใครคงไม่รู้...
    ...หอม หวาน
    ...ขมขื่น ไม่เบา
    ...ก็ช่างความรัก เถอะนะ...
    ...ปล่อยให้เกิด... แล้วแต่ความรักจะลิขิต ว่าจะเกิดกับใคร 
    *จะทุกข์ไปใย ในเมื่อมีความรักตั้งมากมายรออยู่ข้างหน้าแล้ว
    
    ...ยโส โย อรินครับ...
  • =_+ VeNuS +_=

    19 พฤษภาคม 2547 12:49 น. - comment id 270633

    ไม่อยากรักใคร..เพราะใจยังไม่กล้าจะรักหรือเปล่าเอ่ย...งั้นก็คงจะเหมือนกันเพราะกลัวเจ็บ..
    
    กลอนไพเราะจังค่ะ
    
    **แวะมาทักทายนะคะ**
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน