คันฉ่อง

เจ้าพานทอง

                  คันฉ่องมองเผินพาเพลินพักตร์
                  พิศเพ่งหนักหน้าหวานปานผึ้งสรวง
                  แสนสะสวยรวยพราวดูวาวช่วง
                  แก้มเกิดพวงดวงหน้าโสภาพรรณ
                  เงาสะท้อนอ่อนเอื้อยเรื่อยเรื่อยสาว
                  เนียนเนื้อขาวขบเผาะดูเหมาะสรรค์
                  นาสิกโด่งโขนงโค้งคิ้วคงคัน
                  เรียงร้อยทันต์จันทร์ยังอายหายหลบรี้
                  ขาวปานไข่ได้ปอกนิ่มนอกนุ่ม
                  ดำเส้นไหมคือกลุ่มเกศาศรี
                  ใครได้ยลชนลืออื้อบุรี
                  ผู้ใดนี่สีตาดั่งฆ่าชาย
                  แต่คันฉ่องส่องแท้แน่ละหรือ
                  ฤ ใช่คือสื่อกลวงลวงเงาฉาย
                  ใครกันแน่แท้จริงสิงอยู่ภาย
                  จะออกลาย ฤ ออกท่าเวลาใด
                  หน้าขาวขาวสาวเจ้าเดาใจยาก 
                  ช่างลำบากบอกรู้ดูไฉน
                  ปากคมหวานหาญเชือดเลือดไหลไกล
                  หลอกคนให้ใหลหลงงงในการณ์
                  หากจะพิศขอให้เพ่งเล็งเข้าไส้
                  อย่าเผลอไผล,ได้ครวญทวนเทียวอ่าน
                  การกระทำนำไปให้พบพาน
                  แท้ร้าวรานเพราะรักแลแต่รูปกาย