อาแปะคนหนึ่งหน้าบ้าน เข็นรถโบราณเอาขนมมาขาย เฉาก๊วยไหมคับ อร่อยนะคับคุงลาย ราคาอั๊วะขาย หกบักเท่าลั้ง อาแปะตะโกนแต่เช้าจดค่ำ เฉาก๊วยดำๆ ก็ยังไม่หมดถัง ได้เงินไม่พอกินข้าวเติมพลัง กลับบ้านคอตกผิดหวัง ข้าวไม่พอกิน แต่ก่อนอาแปะเคยขายดิบดี หากแต่ตอนนี้ มากล้นหนี้สิน ทำงานวันๆพอค่ำก็หาข้าวกิน เหนื่อยล้าน้ำตารินหลั่งอยู่ในใจ แต่ก่อนเงินที่แปะขายเฉาก๊วย ก็เอามาเลี้ยงอาตี๋อาหมวยเสียจนเติบใหญ่ เรียนจบดอกเตอร์ตี๋หมวยจากไกล ทำงานตำแหน่งใหญ่ๆ เมืองนอกเมืองนา อาแปะก็ยังอยู่ที่เมืองไทย ลูกๆจากไกลไม่แวะเวียนหา นานๆลูกก็ร่อนซองส่งเงินกลับมา แปะมือสั่น น้ำตาเปรอะหน้า ลูกคิดถึงป๊าบ้างก็ยังดี นี่คือเรื่องของแปะขายเฉาก๊วย ที่ลูกเติบโตด้วยน้ำเหงื่อของแปะคนนี้ คุณๆล่ะ อ่านจบแล้วลองทบทวนอีกที ดูแลบุพการีของคุณดีแล้วหรือยัง
เสี้ยว 21 ม.ค. 2545 19:40 น. - ID 9205 
2303
3
0
21 มกราคม 2545 21:01 น. - comment id 31488
อืม...เห็นด้วยครับ
21 มกราคม 2545 22:34 น. - comment id 31494
สะเทือนใจ..น่าสงสารจังเลย....
21 มกราคม 2545 23:55 น. - comment id 31498
เจทท์ก้ออยากจะมีโอกาส ได้ดูแลบุพการีแบบที่เสี้ยวบอกสักครั้ง แต่มันสายไปแล้วล่ะ
22 มกราคม 2545 17:41 น. - comment id 31599
ชอบอ่ะ สุดยอด
22 มกราคม 2545 21:16 น. - comment id 31627
อ่า....ลืมบอกไปนาเสี้ยวว่าอาแปะแขนเจ็บเอาเฉาก๊วยใส่ถุงไม่ได้ ถ้าลูกค้าซื้อนาต้องช่วยใส่เองนา น่าฉงฉานเนอะเสี้ยวเนอะ
24 มกราคม 2545 00:19 น. - comment id 31843
เราล่ะคิดถึงแม่ มากตอนนี้ เราคงช่วยอะไรมีได้มากมายแต่ก็ขอให้เสี้ยวช่วยเหลืออาแปะหน่อยก็แล้วกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
