เด็กทุกคนล้วนเก็บซ่อนปีกเอาไว้ ในใจของพวกเค้านั้น รักการบินเป็นชีวิตจิตใจ หากยังจำได้ วันที่พ่ออุ้มเราสูงขึ้น เราต่างยิ้มอย่างร่าเริงกับการมีโอกาสได้ใกล้ชิดท้องฟ้า เมื่อเริ่มโตขึ้นมา เราก็ยังหัดบินกันอยู่เสมอ บางคนก็เริ่มจากเก้าอี้ แล้วก็ค่อยๆสูงขึ้น สูงขึ้นตามวัย หรือสุดแต่ทักษะทางร่างกายของใครจะอำนวย จำได้ไหม ชั่วขณะที่ร่างกายลอยอยู่ในอากาศนั้น... สัมผัสเมื่อยามที่สายลมพัดมาประทะใบหน้า ความรู้สึกอันยากจะบรรยายเหล่านั้น ยังคงตราตรึง และฝังลึกอยู่ในหัวใจของใครต่อใคร หรือเพียงแค่ได้มองลงมาจากยอดไม้ หัวใจก็หลุดลอยไปในท้องฟ้านั้นแล้ว จากหน้าต่างในตึกสูง บางเงาที่สะท้อน เราอาจมองเห็นเด็กน้อยที่ค่อยๆสูงขึ้นทุกวันๆ ความฝันกลับเล็กลงเรื่อยๆ เฉพาะบางคนที่ยังไม่ทิ้งปีก ผู้ที่ไม่ลืมวิธีบิน คนที่ความฝันของเขาสูงกว่าใครๆ เฉพาะบางคนนั้นเองที่ยังได้สัมผัสสายลมจากวัยเด็กอยู่เสมอ
เจ้าขาว 21 พ.ค. 2549 19:10 น. - ID 89482 
1550
4
0
21 พฤษภาคม 2549 19:24 น. - comment id 578732
สายลมของความฝัน มีจันทร์ ดาว ตะวัน เป็นที่หมาย เร้นปีก ซ่อนชีวิต ไว้มากมาย รอวันเปล่งประกาย ปีกสะอาด ขาวนวล แล้ววันหนึ่ง เจ้าแกร่งกล้า ไม่ไหวหวั่นอ่อนล้า ไม่ไห้หวน พร้อมขยับปีก ขยายสิทธิ์เสรี ในทุกกระบวน แล้วใคร่ครวญหนทาง วางครรลอง สายลมแห่งความฝัน ดวงจันทร์ ดาว ตะวัน ไม่ไกล ไม่ขัดข้อง เมื่อเจ้าเปล่งประกาย ฉายแววฝัน ท้ามอง จุดหมายที่ใฝ่ปอง จึงเป็นจริง ไม่ยากเลย ขอเพียงกล้าพอจะขยับปีก พร้อมหลีกหลบแรงเสียด อย่านิ่งเฉย ฝันกระจ่างพร่างแพรว เป็นแนวคุ้นเคย ใช่เพียงเอ่ยเรียกหา แล้วจักได้ดังใจ.
21 พฤษภาคม 2549 23:05 น. - comment id 578780
เราเรียกสิ่งที่ซ่อนซ้อนร่างอยู่ในตัวเราว่า \"เจ้าตัวเล็ก\" เจ้าตัวเล็กนี่ช่างจดช่างจำในเรื่องราวแห่งความสนุกสนาน ผิดกับเรา ซึ่งในแต่ละวันมีเรื่องต้องให้จัดการมากมาย บางทีเจ้าตัวเล็กก็แง้มประตูเล็ก ๆ ของมันออกมาแอบดูเราด้วยสายตาที่หงอย ๆ ตอนนั้น เราสำนึกขึ้นมาทันทีว่า เราเกือบขังลืมเจ้าตัวเล็กของเราไว้ที่ก้นบึ้งลึกสุดในหัวใจ
21 พฤษภาคม 2549 23:20 น. - comment id 578784
อืม....... ก็จริงขอรับ^_^
22 พฤษภาคม 2549 13:01 น. - comment id 578871
ทุกชีวิตมีความฝัน บางคนพร้อมก้าวหาความฝัน แต่บางครั้งฝันอาจค้างไว้เพราะความจริงบีบ บังคับไม่ไห้เป็นไปตามฝัน
22 พฤษภาคม 2549 22:58 น. - comment id 579020
หน้าส่วนตัว
คุณทำให้เรน..คิดถึงความทรงจำตอนที่เรนมีพ่อ.. ยิ้มในทุกครั้งที่เรนมองภาพถ่ายใบนั้น.. แปลกจังที่ความทรงจำ..ไม่เคยเลือนหาย..
ทุกครั้งที่หวาดกลัว ลมพายุที่พัดมาอย่างรุนแรง..
ภาพถ่ายที่พ่ออุ้ม.. เรนมีรอยยิ้มที่สดใส.. ดวงตาของเรน..
และเรนก็รู้สึกปลอดภัย.. เมื่ออยู่ในอุ้งมือที่แข็งแรง..อบอุ่น..ของพ่อ..
คุณทำให้เรนสัมผัส ความรู้สึกที่ต้องการ..ตอนนั้นได้ดี
..หน้าต่างบานนั้น.. กับเวิ้งฟ้าที่กว้างใหญ่..
โลกใบใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม ไม่มีเรื่องเล่นให้สนุก...ไม่มีเรื่องเล่าของพ่อ
.. บ้านอบอุ่นน้อยลง ..
ม่ายรู้ดิ! เก๊าะเรนรู้สึกแบบนั้น..
เรนซ่อนปีกที่บางเล็ก เพียงเพราะคำๆนั้น .. เรนอาจไม่เหมาะ.. สำหรับที่จะบินไปในสถานที่ ที่เค้าไม่อยากให้บิน ปีกบางยังคงรอ
..บางใครที่ตัดสิน..ว่าเรนเหมาะสำหรับที่ที่เรนอยู่ หรือไม่..
เพียงเพราะ.. ในสายตาของบางใคร..
เรนเป็นเพียงผีเสื้อตัวเล็กปีกบาง .. รอเพียงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ..ในช่วงเวลาที่แสนสั้น..
เรนขอบคุณ.. คุณเจ้าขาว..นะคะ..
..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
