14 สิงหาคม 2550 21:13 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
สิบหกปี แห่งร้าวราน ที่ผ่านผัน
ฝ่าวสันต์ ที่ถาโถม พัดโหมใส่
มีทั้งสุข ทุกข์เศร้า เคล้ากันไป
แต่หัวใจ ยังผูกพัน ฉันและเธอ
เมื่อย่างเข้า ปลายฝน สู่ต้นหนาว
ความแหลกร้าว ผ่านไหว ใจเธอเผลอ
หลงในรส โลกีย์หวาน นานเจอะเจอ
เขาปรนเปรอ ด้วยร้อนเร่า เข้าถึงใจ
ที่เคยหวาน กลับช้ำ ขำไม่ออก
คนโดนหลอก อย่างฉัน สุดกลั้นไหว
ทั้งแสนเจ็บ สุดแค้น แน่นหัวใจ
ถึงอาลัย ใจแทบขาด สวาทพัง
ในวันนี้ เธอคืน มาชื่นใหม่
บอกจากใจ ว่าไม่รับ แม้กลับหลัง
ฉันเปรียบเหมือน ตอไม้ ที่ตายพัง
คงไม่หวัง แตกใบ ให้ใครชม
ไปเถอะเธอ ตัดใจ ไปให้ขาด
พิศวาท รักเก่า เขลาไม่สม
ไม่หวานลิ้น เหมือนของใหม่ ใครก็ชม
ฉันยอมตรม ยกเธอให้ เขาใช้ฟรี..ฟรี
ทิพย์โนราห์ พันดาว
12 สิงหาคม 2550 22:44 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คนตรงนี้เจ็บปวด รวดร้าวนัก
คนเคยรักมาผลักไส ใจผิดหวัง
รักของเธอมีให้ ไม่จีรัง
ที่เคยหวังกลับพลาด เลยขลาดกลัว
น้ำใสใสไหลพรู ลงสู่แก้ม
ดาวเติมแต้มฟ้าพร่าง พลางสลัว
เมฆสีหม่นพร่างพรม ห่มใจตัว
หนาวระรัวฝนพร่ำ ร่ำน้ำตา
เงยมองฟ้ามืดมน แสนหม่นหมอง
แสงเรืองรองหายลับ กลับผวา
รอแสงงามสาดส่อง ห้องอุรา
สุดไขว่คว้าเธอคืน ไม่ฝืนใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
12 สิงหาคม 2550 22:34 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
มาวันนี้ ปวดใจ อาลัยแล้ว
โอ้ดวงแก้ว เคยส่องทาง ห่างไปไหน
เคยส่องแสง ส่องเข้าสู่ ประตูใจ
วันนี้ใย ไม่ฉายมา พาระทม
คงไม่มี แสงงาม ในยามเศร้า
เหลือเพียงเงา ในคืน ที่ขี่นขม
ความผูกพัน ผ่านพ้น ฝนพร่างพรม
คงเหงาตรม เมื่ออดีต กรีดย้ำตัว
เทียนส่องแสง ปวดเหน็บ เจ็บตรงนี้
ตรงใจที่ เคยรัก ชักสลัว
ทนกล้ำกลืน ปวดเหน็บ เจ็บระรัว
ใจของตัว บอบช้ำ ถึงกล้ำกลืน
น้ำตาเทียน เวียนหยด จนหมดแสง
ระโรยแรง อ่อนล้า มิฝ่าฝืน
ให้เธอมี แต่สุข ทุกข์อย่าคืน
ให้เริงรื่น ระร่ำรส กชกร
ทิพย์โนราห์ พันดาว
12 สิงหาคม 2550 22:22 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ซบหน้าจูบ ลูบดิน ถิ่นกำเนิด
ฝันบรรเจิด อกตรม ล่มสลาย
มาวันนี้ ดินยังอยู่ คู่เคียงกาย
หลักสุดท้าย ที่พำนัก คือตักดิน
ดินเจ้าเอ๋ย ข้าเคย มีความรัก
ช้ำใจนัก รักลา ข้าถวิล
ฝากหัวใจ ไร้รัก บนตักดิน
กลับคืนถิ่น วอนดินกลบ ลบแผลใจ
ฝังกายข้า แนบลง ตรงเบื้องล่าง
กลางดาวพร่าง เดือนเด่น เย็นลมไหว
ห่มน้ำค้าง ชุ่มชื่น ไร้ฟืนไฟ
วอนนกไพร ช่วยขับขาน สานบทเพลง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
12 สิงหาคม 2550 22:09 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หลงยินดีในน้ำคำที่ฉ่ำหวาน
กลับร้าวรานเมื่อหวานตายกลายเป็นขม
ปวดทั้งใจเมื่อรักแท้แค่เพียงลม
ทั้งที่ตรมต้องยิ้มชื่นกลืนน้ำตา
................เสียแรงรักเสียแรงห่วงมอบทรวงให้
คนเคยใกล้มาไกลกันสั่นผวา
เพียงถ้อยคำจากหัวใจเธอให้มา
ติดตรึงตราว่าเราแท้แค่สำรอง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
903
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
