9 กุมภาพันธ์ 2552 03:24 น.

... กาลครั้งหนึ่ง “ความรัก” ...

นั่งยิ้มริมระเบียง






เคยหาเหตุผล...

ว่าอะไรทำให้คนสองคน รักกันได้

รัก... เริ่มต้นด้วยความรู้สึกมากมาย

หรือแค่ความใกล้ชิดแอบถักทอสายใย...

.... เลยผูกพัน...



เป็นช่วงเวลาที่นาฬิกาหยุดหมุน

โลกระบายไออุ่น กรุ่นฝัน

เป็นใจ ให้คนที่รักกัน

เริงสราญ... บอกความในใจ



โลกกว้างแสนกว้าง

แค่หลับตา... ระยะห่างก็เหมือนใกล้

อยู่คนละฟากฟ้า ก็เหมือนได้สบตา... ละลาย

ล่องลอย อ่อนไหว... ในสายสัมพันธ์



ก็ยังอยากหาเหตุผล

อะไรทำให้คนสองคน ละล่องฝัน

ระหว่างเราก็เช่นกัน

อะไรทำให้คุณรักฉัน... ถึงวันนี้...












.......................................................


ระหว่างเรา ก็เช่นกัน

อะไรทำให้ผูกพัน... นาน... เพียงนี้...


.......................................................





				
8 กุมภาพันธ์ 2552 11:47 น.

...แค่คนขี้ขลาด ที่ไม่อาจวาดหวัง...

นั่งยิ้มริมระเบียง





ฉันคงบ้าอยู่คนเดียวใช่ไหม?

ที่กำหนดให้ระหว่างเราเป็นไป แค่นั้น แค่นี้

โดยอ้างเหตุผลว่ามันพอดี

แค่ได้มี แค่เรา แค่นั้นพอ



อยากให้เป็นไปแค่ในความรู้สึก

ไม่ต้องข้ามเส้นก้าวลึก สานต่อ

ไม่ต้องพบเจอ ไม่ต้องเฝ้ารอ

แค่ได้รักก็พอ รักแค่ในหัวใจ



ฉันคงบ้าอยู่คนเดียวจริง - จริง

จึงลืมคิดถึงหลายสิ่งที่เกินกว่าใครจะรับได้

เพราะความจริง...

... ระหว่างสองคนต้องมีทางเป็นไป

ไม่ใช่รักแค่ในนิยาย......... ที่ไม่มีวันเป็นจริง














.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..


ฉันแค่คนขี้ขลาดที่ไม่กล้าวาดหวัง

ฉันก็แค่คนเคยพลั้ง ที่ไม่กล้าเริ่มใหม่

ฉันก็แค่คนที่มีแต่ตัว แต่ไม่มีหัวใจ

ฉันก็แค่...... แค่ไม่อยากเสียใจ.....

...... ถ้าเราต่างไม่ได้เป็นไป...

.................... อย่างที่แต่ละคนคิด ...













. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ฉั น ก็ แ ค่ ค น ขี้ ข ล า ด . . . 

ที่ ไ ม่ อ า จ ว า ด ห วั ง . . .


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .










				
12 มกราคม 2552 11:08 น.

มัมมี่ขี้เหงา

นั่งยิ้มริมระเบียง




มองโลก โลกก็ร้าง กว้างใหญ๋

มองใคร ใครก็ไกล ไม่เห็นหน้า

มองลม ลมก็นิ่ง ไม่พัดพา

มองฟ้า ฟ้าก็กว้าง อ้างว้างจริง



เล่นเพลง เพลงก็เหงา เศร้าที่สุด

เล่นเอ็ม (MSN) เอ็มก็หลุด ซ้ำเติมยิ่ง

เล่นดนตรี ปลูกต้นไม้ ทำหลายสิ่ง

แต่ความเหงา ยังแอบอิง สิงในใจ



รอบข้าง คว้างเคว้ง

ลมหนาวบรรเลง เพลงใบไม้

คนบางคน ก็มัวแต่ทำงานวุ่นวาย

จนลืมคนบาดเจ็บทั้งใจกาย ให้เหงาคอย






				
23 ธันวาคม 2551 00:05 น.

โกรธ

นั่งยิ้มริมระเบียง


เงียบงัน.......

นิ่งอยู่กับเวลาอันโหดร้าย

พายุอารมณ์โหมทำลาย

จรดปลายมีดกรีดใจให้เป็นแผล



โกรธเถอะนะ ฉันยอม

ก้มหน้าพร้อมยอมเป็นคนแพ้

รักด้วยใจ อ่อนไหวเพราะแคร์

วันนี้ฉันจะอ่อนแอ ให้คุณเห็น



นี่แหล่ะฉัน

คนที่มีความรู้สึกสารพันซ่อนเร้น

เหมือนแกร่งกล้า.... แต่ฉันเสียน้ำตาเป็น

วันนี้คุณจะได้เห็น ฉันร้องไห้

















....................................................



โกรธเถอะนะ....


ถ้าหากคิดว่าถูกฉันทำร้าย


แต่อยากให้รู้ว่าที่ทำไป


เป็นเพราะรักมากมาย.... จึงได้ทำ...




....................................................


				
22 ธันวาคม 2551 23:36 น.

ขอคิดถึงอีกทีนะ... จะได้ไหม ?

นั่งยิ้มริมระเบียง




สบายดีหรือเปล่า...

เคยมองฟ้าแล้วเห็นดาวเหมือนกันไหม

ยามเหน็บหนาวคราวค่ำ ฟ้าร่ำไร

เพลงเก่าครวญหวนไห้ ยังได้ยิน


ในส่วนลึกที่สุดของความรู้สึก

ยังรำลึกถึงกัน... หรือลืมวันวานหมดสิ้น

พอจากแล้วจบ.... ลบภาพเก่าฝังดิน

ไม่ยลยิน ตัดเยื่อ ไม่เหลือใย


คืนค่ำที่ดาวพราวฟากฟ้า

ขอคิดถึงอีกทีนะ... ได้ไหม...

แม้เป็นคนขีดเส้นให้เป็นไป

แต่อยากบอกว่า แท้ในใจ........ ไม่เคยลืม...



				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
Lovings  นั่งยิ้มริมระเบียง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
Lovings  นั่งยิ้มริมระเบียง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
Lovings  นั่งยิ้มริมระเบียง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนั่งยิ้มริมระเบียง