10 ตุลาคม 2544 14:50 น.
ยังแคร์
เธอคือลมหายใจ
คือความเป็นไปแห่งชีวิตฉัน
หากทั้งหมดของความรักต้องให้ใครผูกพัน
หนึ่งเดียวที่จะเป็นเจ้าของนั้น คือเธอ
9 ตุลาคม 2544 11:35 น.
ยังแคร์
เธอคือที่มาของความรัก
เป็นที่พิงพักยามหวั่นไหว
เป็นความอ่อนโยนของหัวใจ
เป็นอุ่นไอของความผูกพัน
เธอคือที่มาของความรู้สึก
ลึกๆจึงมีเพียงเธอเท่านั้น
และจะเป็นเช่นนี้ตราบนิรันดร์
เพราะชีวิตของฉันนั้น เพื่อรักเธอ
7 ตุลาคม 2544 08:26 น.
ยังแคร์
เมื่อสองมือไม่อาจจับกันแน่น
ความร้าวรานเข้ามาแทนความคงมั่น
แววตารักแท้เปลี่ยนแปรเป็นเงียบงัน
ลมหายใจฉันจึงไม่สำคัญอีกต่อไป
เมื่อเธอลืมทุกสิ่งและทิ้งกันให้เจ็บ
ความรักที่เคยเก็บไม่มีค่าเหลือไว้
ชีวิตฉันที่เคยอยู่ด้วยชีวิตใคร
จึงเป็นแค่ลมหายใจโรยรา
เมื่อหยดน้ำตายังคงรินรด
ความทรงจำทั้งหมดก็ปวดปร่า
ในขณะที่ฉันไม่เหลือใครแล้วเมื่อลืมตา
เธอจะได้มีอีกหนึ่งคนไร้ค่าที่ไม่อาจลืมเธอ
5 ตุลาคม 2544 07:39 น.
ยังแคร์
ที่เดิมของเรากับที่ที่เขายืนอยู่
ร้อยคนเคียงคู่กับคนที่ไม่รู้จะเหลือใครบ้างไหม
รอยยิ้มเริงร่ากับรอยน้ำตาเสียใจ
ความรักจากไปความหวั่นไหวใกล้เข้ามา
หนึ่งใจสดใสกับอีกใจที่มืดมน
ร้อยความร้าวรนเพื่อหนึ่งคนที่มีค่า
คนที่เฝ้าภักดีกับคนที่ไม่มีแม้ศรัทธา
จะมีใครตอบได้ไหมว่ามันมีค่าอะไร
ความหนักแน่ตอบแทนด้วยความโลเล
หัวใจโซเซจนไม่รู้ว่าต้องทุ่มเทอีกเท่าไหร่
ความรักยังเพิ่มค่าในขณะที่น้ำตาท่วมหัวใจ
แล้วอีกนานแค่ไหนจะลืมเธอได้ จะทำได้ลง
4 ตุลาคม 2544 11:09 น.
ยังแคร์
เธอคือทุกสิ่ง
เป็นตัวจริงแห่งความรักของฉัน
เป็นความอบอุ่นของดวตะวัน
ส่องประกายในหัวใจกันตลอดมา
เธอคือรอยยิ้มของดวงดาว
สร้างความงดงามทุกคราวให้กับท้องฟ้า
เป็นสายลมผ่านยามมีน้ำตา
พัดพาความร้าวล้าให้บางเบา
แล้วถ้าไม่มีเธอ
ฉันจะอยู่ได้อย่างไรเหรอกับความว่างเปล่า
กลับมาเถอะสู้คืนวันที่มีค่าของเรา
อย่าปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแค่เงา..อย่าปล่อยให้ฉันปวดร้าวอีกเลย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
811
