เจ้าพุ่มพวงร้องดังไปแปดบ้าน ญาติเผ่าพงษ์วงศ์วานนั่งห้อมล้อม มีของกินกล้วยอ้อยหลายชะลอม มารับขวัญเห่กล่อมโกนผมไฟ

ผู้เฒ่าแก่ทำนายและทายทัก เจ้าหลานรักภายหน้าจะยิ่งใหญ่ ทำการงานจะสำเร็จโดยเร็วไว มีโชคชัยเป็นเจ้าเป็นนายคน

โอ้ลูกจ๋าแม่ถนอมเฝ้ากล่อมเกลี้ยง หวังแค่เพียงแก่เฒ่าพึ่งสักหน มุ่งอบรมสอนสั่งอย่างอดทน การศึกษาเสาะค้นให้อย่างดี

หวังให้ลูกเติบใหญ่ไปภาคหน้า ได้เก่งกล้าเป็นหลักมีศักดิ์ศรี เพราะกำลังแม่ทำได้แค่นี้ อนาคตอยู่ที่ตัวลูกแล้ว...

หัวหน้ากลุ่มมีเงินเดือนเงินบำนาญ

ออกมาล้มรัฐบาลด้วยการม๊อบ

คิดว่าการกระทำนั้นโดยชอบ

แต่ช่วยตอบท่านเดือดร้อนด้วยเรื่องใด

มียศฐาบรรดาศักดิ์ไม่เพียงพอ

หรืออำนาจสิ่งล่อจึงทำได้

เงินที่รับทุกเดือนนั้นเงินใคร

ประชาชนยากไร้จ่ายท่านเอง

พรรคสำคัญหมดท่าบ้าไปแล้ว

ปลุกระดมเสียงแจ้วทำท่าเก่ง

ตัวสำคัญมือเปื้อนเลือดร้องตะเบ็ง

ขอชาวบ้านอย่าเกรงรีบออกมา

ชาวประชารู้ทันไม่หันมอง

ปล่อยพวกเขาลำพองไปดีกว่า

หน้ากากขาวก็งดหมดน้ำยา

ทหารแก่ต่างแลหาประชาชน

พวกชาวบ้านที่ยังถูกขังคุก

พวกเขาเห็นเป็นสนุกมองเห็นผล

นิรโทษกรรมเมื่อไรได้มวลชน

จึงต้องค้านให้ป่นห้ามออกมา

ผลงานเขาจับเองเอาขังเอง

ถ้าหากปล่อยก็เกรงจะเสียหน้า

จึงต้องทำให้ป่วนทั้งพารา

ปิดโรงเรียนก็ไม่ว่าเพื่อพรรคเรา.....

มองใบไม้พลิกพลิ้วปลิวตามลม

หัวอกตรมขมขื่นฝืนไม่ไหว

แรงกระแสร์ลมหวนป่วนหัวใจ

คงพาเธอไปไกลเกินคำนึง

ด้วยอุ่นไนวลีมีต่อกัน

ได้สร้างฝันรู้สึกเกินนึกถึง

เพิ่มพลังฝังแกนแน่นติดตรึง

อุปสรรคผลักดึงไม่หวั่นใจ

ความปราณีมีให้ได้ส่งเสริม

"เพื่อต่อเติมความฝัน..อันสดใส

ระยะทางต่อแต่นี้..ที่ยาวไกล

จะชำนะฤๅปราชัย..ในมือเธอ"

ระยะทางคงไกลจนสุดกู่

เกินรับรู้เพ้อภวังก์ยามนั่งเผลอ

เหมือนลมปลิวใบไม้ไกลเกินเจอ

คงเขินเก้อสิ้นใจที่ปลายทาง

มีความหวังกระพริบเพียงริบหรี่

ทำสิ่งดีต่อไปไร้สิ่งขวาง

เป็นฐานรากพากเพียรไม่ละวาง

ฟ้าเบื้องหน้าคงสว่างเข้าสักวัน

ฉันตั้งใจทำงานที่มอบหมาย งานหลากหลายสำเร็จเป็นแก่นสาร พวกเจ้านายชอบใจเรียกใช้งาน ได้ลาภยศเบิกบานตำแหน่งดี

ฉันตั้งใจร่ำเรียนเพียรอย่างหนัก เพื่อเพิ่มวุฒิเป็นหลักมีศักดิ์ศรี ทำสำเร็จปริญญาไม่นานปี มากดีกรีแก่กล้าน่านิยม

ฉันตั้งใจเขียนกลอนอ้อนหารัก เพื่อเปิดใจให้ประจักษ์หวังรักสม เพื่อนบ้านกลอนได้อ่านหว่านคำชม แต่คล้ายกับเป่าลมไปเปล่าดาย

ความตั้งใจคราวนี้กลับไร้ค่า ชีวิตหมดราคาเลิกขวนขวาย สิบปีกว่าค่าลดหมดเชิงชาย คล้ายดังเสือสิ้นลายยอมจำนน..

สิ่งพิมพ์พาดหัวข่าว

หน้ากากขาวปล้นเซเว่น

ชาวบ้านเขารู้เช่น

เมื่ออยากเป็นต้องปล้นมา

หน้ากากคือกากเดน มิให้เห็นแต่ละหน้า ร้อนไงก็ไม่ว่า ควรเปิดหน้าให้เห็นกัน

คงเป็นเช่นต้นแบบ คืออีแอบเบื้องหลังหัน เร่งพลังรั้งผลักดัน เขารู้ทันคืออีแอบ

ประชาธิปไตย เอ่ยเมื่อไรมันปวดแปลบ ประจำทำเสียแสบ คืออีแอบเป็นตัวการ

อีแอบเหมือนหน้ากาก ฉุดกระชากมาประหาร เมืองไทยได้ตัวมาร จึงเบ่งบานประชาธิปไตย