30 เมษายน 2550 10:49 น.
สายน้ำแห่งรัก
เจ็บซ้ำ-ซ้ำ ย้ำลึกจนนึกหวาด
สุดขยาดรักร้าวเฝ้าตามหลอน
กี่ครั้งแล้วที่ใจเจ้าเฝ้าแรมรอน
กี่ครั้งแล้วที่นอนกับน้ำตา....
ฉันระอาลาแรงแห่งแสงรัก
อยากขอพักใจไว้ใจไว้ให้คลายล้า
เพื่อวันหนึ่งฉันจักฝืนยืนขึ้นมา
หยดน้ำตาคงจางหายในวานวัน
....อีกครั้งที่ตั้งใจว่าจะอยู่โดยไร้รัก แต่ไม่รู้จะทนได้นานเท่าไหร่...เห้อ
28 เมษายน 2550 21:36 น.
สายน้ำแห่งรัก
ฉันผิดหวังในรักมามากหน.......
ต้องทุกข์ทนเจ็บปวดรวดและร้าว
ประคองกายก้าวผ่านม่านความเศร้า
ที่รบเร้าสุดประดังมายังใจ......
จนวันนี้ไม่มีใจไว้เพื่อรัก
ขอห้ามหักหัวใจไม่หวั่นไหว
แม้นแสนรักก็จักหักหัวใจ
เจ็บที่ได้ยังตราตรึงซึ้งอุรา
เพระผ่านมากล้าบอกช้ำชอกนัก
เคยมีรักเค้าลวงเล่นจนเป็นบ้า
ต่อแต่นี้นับไปจนพ้นชีวา..........
ตั้งใจว่าว่าขออยู่เดียวแม้เปลี่ยวแด
....0สุดท้ายความรักก็เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านตามฤดูกาล ..วันนี้อ่านบทกวีเดิมๆที่เคยเขียนไว้ถึงได้เรียนรู้วาแท้จริงแล้วความรักและความเจ็บปวดที่เคยได้รับไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากกวีบทเก่าที่แต่งขึ้นแม้แต่น้อย.....
28 เมษายน 2550 10:38 น.
สายน้ำแห่งรัก
เพราะชีวิตคือการเดินทาง....
การเหินห่างจึงเป็นเรื่องธรรมชาติ
แม้บางครั้งต้องเจ็บใจแทบขาด
แต่ก็ไม่อาจ.......ฝืนความจริง
เช่นดังเธอ....กับฉัน
แม้เราจะพยามทำทุกสิ่ง
แต่ก็ไม่อาจฝืน-ความจริง
ที่สายน้ำไม่เคยหยุดนิ่งสักเวลา
วันนี้เราจำต้องเปลี่ยนความสัมพันธ์
จากคำว่าเราที่รักกันหนักหนา.......
เหลือเพียงความทรงจำ....ที่จางลงตามกาลเวลา
คนดี....โปรดรับรู้ว่าฉัน-ไม่เคยลืม.......
....อาจไม่ใช่คนแรกที่เธอรัก แต่ขอเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะลืม.........
27 เมษายน 2550 17:32 น.
สายน้ำแห่งรัก
สุดท้ายก็ยังเหงา
กี่ครั้งที่คำว่าเราถูกลบทิ้ง
หรือรักแท้....
ไม่มีอยู่ในโลกความจริง
ฉันจึงถูกทอดทิ้งให้เดียวดาย
สุดท้ายก็ยังยังเหงา
ทำไมรักร้าวเพียงง่าย-ง่าย
อยากรู้นักว่า...ทำไม
ถึงมีแต่ใคร-ใคร
คอยฝากรอยน้ำตา
......................................................................
สัญญาจะรักมั่นแม้นวันไร้จันทร์ไร้ดาว
26 เมษายน 2550 17:00 น.
สายน้ำแห่งรัก
เพราะรู้ว่า...
ระหว่างเรา..ไม่อาจเป็นไปได้
เพราะ......ในโลกแห่งความจริง
ฉันคือผู้ชายแสนธรรมดา
เธอคือผู้หญิง..ที่ทุกคนต่างหมายปอง
และในโลกแห่งวัตถุฉันคือคนที่แสน..ด้อยค่า
ในสายตาใคร-ต่อใคร
ฉันไม่อาจเป็นในสิ่งที่..หลายคนรวมทั้งเธอ...ต้องการ
เพียงเพราะสำหรับฉันแล้ว
การเป็นตัวของตัวเอง...
...การมีศรัทธาในตัวเอง
คือสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต..ที่ฉันเหลืออยู่
คนดี...
ฉันยอมสูญเสียเธอไป
ยอมเจ็บแสนเจ็บ...
ยอมทนอยู่ในดลกแห่งความเหงา
เพื่อรักษาไว้ซึ่ง....
...สิ่งที่ฉันเป็น....
หน้าส่วนตัว
892
