11 พฤษภาคม 2550 10:45 น.
สายน้ำแห่งรัก
เธอบอกว่าไม่อาจรักฉันได้
เพียงเพราะใจฉันมีเงาเขาคนนั้น
คนที่ทิ้งฉันไปในวานวัน....
คนที่ฉันนั้นยังรักปักใจปอง
เธอบอกอีกไม่อาจรักปักใจฉัน
กลัวว่ามันจะทำร้ายใจเราสอง
กลัวกวีบทที่ว่าน้ำตานอง......
หวนกลับมาทำเราสองต้องตรอมตรม
รอยน้ำตารอยเก่ายังเฝ้าติด
ทำความรักที่ใจคิดไม่ให้สม
เพราะกลัวรักจักสลายกลายเป็นลม
เพียงพัดชมแผ่ว-แผ่ว แล้วจากลา
หากเธอคิดเช่นนั้นฉันขอรับ
จะขอนับวันต่อรอเธอหนา
หวังแค่เพียงเมื่อผ่านวันเวลา
เธอเห็นค่ารักที่ฉันนั้นมอบเธอ
....มอบแต่เธอยอดรักของฉัน...
10 พฤษภาคม 2550 12:05 น.
สายน้ำแห่งรัก
สลักรักสลักมั่นในวันเหงา
เขียนเรื่องราวเรื่องรักปักใจฉัน
เรื่องของคำว่า "เรา" ที่ร้าวราน
เรื่องของเธอกับฉันวันห่างไกล
เคยรักกันมั่นจิตไม่คิดห่าง
จวบฟ้าสางเคยนอนหนุนอุ่นเขนย
มอบไอรักไออุ่นความคุ้นเคย
พี่ชิดเชยน้องหยอกล้อคอยง้อกัน
ไม่เคยคาดนึกคิดว่าว่าผิดกาล
เธอจะรานร้าวไปไกลจากฉัน
ทิ้งรอยรักร้อยร้าวเศร้าจาบรรย์
ทิ้งให้ฉันทุกข์ท้อรอเธอคืน
ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยลอยล่อง
รอน้องนอนร่ำไห้ใจสะอื้น
เมื่อไหรหนอยอดรักจักกลับคืน
ฟ้าร้องครืนพี่โหยหาน้ำตานอง
...บางครั้งการที่ผมได้เฝ้ารอเธอ รอคำว่าเราที่อาจกลับมาอีกครั้ง มันทำให้ผมลืมความเจ็บปวดไปได้ชั่วขณะ ถึงแม้รู้อยู่แก่ใจว่า การรอคอยที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ สุดท้าย...เธอจะไม่กลับมา...อีกแล้ว....
ป.ล.ยอดรัก หากเธอผ่านมาและได้รับรู้ถึงการรอคอยของฉัน ขอเพียงรับรู้ไว้ก็พอ เพราะฉันรู้ดีว่า ระหว่างเรา คงไม่มีวันได้พบกันอีก...ยอดรักของฉัน
9 พฤษภาคม 2550 14:58 น.
สายน้ำแห่งรัก
เพราะความอ่อนไหวอีกแล้ว
จึงไม่แคล้วอกหักรักสลาย
เธอมอบมาให้เพียงความห่วงใย
ส่วนรักไซร้เธอเก็บงำแล้วอำลา
เธอทำลายกำแพงแห่งรักฉัน
แต่อย่าหวั่นฉันนั้นไม่ถือสา
ขอบคุณนะขอบคุณมากที่จากลา
สร้างรอยแห่งน้ำตาซ้ำอีกรอย
ฉันจะได้ซึ้งจิตไม่คิดรัก
ได้ตระหนักใจมั่นฉันจะถอย
ไม่ขอรักไม่ขอสร้างซ้ำอีกรอย
จะไม่คอยรักแท้แค่หลอกลวง
...ตัดสินใจได้ซะทีนะหัวใจจ๋า วันนี้กลับมารักตัวเองอีกครั้ง และคงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเปิดหัวใจทลายกำแพงแห่งหัวใจของตัวเอง...ลาก่อน ยอดรัก
9 พฤษภาคม 2550 12:28 น.
สายน้ำแห่งรัก
หยาดน้ำตาหลั่งไหลใครไม่รู้
ไร้คนเคียงเคยคู่ดูแลเสมอ
เขาจากไปทิ้งเธอให้ใจละเมอ
เธอพร่ำเพ้อถึงเขาเงาอารมณ์
อีกมุมหนึ่งของฟ้าไกลใครคนนี้
รับรู้ดีสิ่งเขาทำย้ำความขม
ได้เพียงฝากความห่วงใยไปกับลม
ยามเจ้าตรมพี่ก็ช้ำพร่ำห่วงเธอ
เพราะพี่รักสลักมั่นมานานแล้ว
เจ้าน้องแก้วแกล้งไม่รู้อยู่เสมอ
รู้ทั้งรู้ที่ทำนั้นฉันรักเธอ
แต่ก็ปล่อยให้ฉันเก้อละเมอเดียวฯ
แต่จะขอรอรักพักที่นี่....
กว่าคนดีจะมองหน้าหันมาเหลียว
จะไม่ปล่อยเจ้าช้ำซ้ำคนเดียว
จะขอเกี่ยวก้อยร้อยคอยรักเธอ
...กำลังใจหาได้เสมอจากหัวใจดวงน้อยที่อาจไร้ค่าในสายตาใครต่อใคร...
8 พฤษภาคม 2550 15:23 น.
สายน้ำแห่งรัก
เพราะฉันเป็นแบบนี้ใช่ไหม
เธอจึงตัดสินใจไม่ได้ว่าจะรักฉัน
เพราะฉันผ่านความช้ำมานานวัน
จึงมีกำแพงคอยกั้นเพราะหวั่นใจ
เธอบอกฉันอาจแค่แกล้งเหงา
โธ่....ฟังแล้วมันน่าเศร้ารู้บ้างไหม
เพราะมันแสดงว่าเธอไม่เคยเข้าใจ
กับความจริงภายในใจที่ฉันเป็น
วันนี้จึงอยากให้เธอรู้.......
ลองเปิดใจดูแล้วเธอจะได้เห็น
ว่าคน-คนนี้มันแกล้งหลอกใครไม่เป็น
สิ่งที่ใช่กับสิ่งที่เธอเห็น-มันต่างกัน
เพราะถึงแม้จะมีใครผ่านเข้ามา
สุดท้ายเมื่อถึงเวลาเขาก็ทิ้งฉัน
ไม่เลย-เขาไม่เคยเห็นความสำคัญ
ไม่เคยมีใครที่จะฝันเหมือนกัน...แม้เพียงสักคน
...ส่วนชีวิตฉันบอกเลยว่ามี เจอะคนที่แสนดีอยู่ทุก-ทุกวัน เพียงแค่ไม่มีใคร ที่จะฝันตรงกัน แต่ว่าฉันมั่นใจจะพบในไม่ช้า.....เพลง หากันจนเจอ ฟังกี่ครั้งก็ยังใช่ ...รู้ไว้แล้วกันนะยอดรัก ของฉัน
หน้าส่วนตัว
817
