31 พฤษภาคม 2553 05:58 น.
				
												
				
								อนงค์นาง
		
					
				
ถ้าวันหนึ่งถึงวันฉันเกษียณ 
เ่รี่ยวแรงเปลี่ยนแปรไปตาไม่เห็น 
ผิวพรรณย่นผมขาวคราวจำเป็น 
ฉันจะเห็นเธออยู่คู่หรือไร 
ชรินทร์คู่เพชราในตาโศก 
แม้ทั้งโลกมืดมนคนผลักไส 
รักคงมั่นเคียงฝันวันดูใจ 
ชรินทร์ไม่เคยทิ้งยอดหญิงงาม 
ฉันสัญญาว่าไม่ยอมไกลห่าง 
ยามอ้างว้างเดียวดายขอให้ถาม 
ยามเธอเศร้าเหงาสุขทุกโมงยาม 
ฉันจะตามติดไปไม่รีรอ 
แต่ถ้าเธอมีเขาเงาเคียงคู่ 
ฉันจะอยู่ลำัพังไม่รั้งขอ 
เพียงเธอสุขกับเขาเฝ้าพะนอ 
ขออย่าท้อก้าวไปใจมั่นคง 
น้ำตาฉันวันนี้ไม่มีค่า 
สองมือฝ่าฟันไปไร้คนหลง 
หัวใจฉันอาจปวดรวดร้าวปลง 
รักฉันคงยังอยู่คู่เีคียงเธอ
				
			 
			
				30 พฤษภาคม 2553 11:11 น.
				
												
				
								อนงค์นาง
		
					
				
เพราะเรารักเขาก่อนอ้อนความรัก 
หญิงชายรักกันได้ไม่ขัดเขิน 
ความจริงใจมีให้มากมายเกิน 
ต่างเผชิญเดินทางไม่ต่างกัน 
ใครไม่รักไม่ว่าอย่ามองโลก 
ให้ทุกข์โศกเศร้าตรมระทมฝัน 
ฉันวันนี้เปลี่ยนไปยิ้มให้กัน 
วันวานนั้นขอโทษโปรดอภัย 
เพราะความรักมักอภัยให้กันก่อน 
ใจบังอรอบอุ่นละมุนใส 
แต่งกลอนเปิ่นเขินจังหากตั้งใจ 
มอบรักให้คนที่ดีต่อกัน 
เลิกโกรธเกลียดผู้ใดใจหม่นหมอง 
รักประครองห้องใจให้สุขสันต์ 
หลับฝันดีทุกคืนน่าตื้นตัน 
รักฉันนั้นไม่มีราคีใจ				
			 
			
				27 พฤษภาคม 2553 23:21 น.
				
												
				
								อนงค์นาง
		
					
				
ทุกชีวิตคิดต่างหนทางฝัน 
เวรกรรมนั้นวันใดได้ตามหา 
ทำความดีมีสุขทุกเวลา 
งานก้าวหน้าพารุ่งมุ่งสร้างตน 
ลูกเรียนดีมีใจใฝ่ศึกษา 
เรียนวิชาพาตนได้ฝึกฝน 
ความรักมอบตอบกันขวัญกมล 
อ้อมกอดคนเคียงข้างไม่ห่างกาย 
แม่อยู่ดีมีสุขไม่ทุกข์หมอง 
ญาติพี่น้องรักกันสัมพันธ์หมาย 
เพื่อนร่วมงานยิ้มสู้ไม่รู้คลาย 
ลุกค้าใช้บริการงานก้าวไกล 
ทำดีกันทุกวันแบ่งปันรัก 
ชีวีมักงดงามความสดใส 
ลองมองดูตนก่อนไม่อ่อนใจ 
คนอื่นไม่เป็นไรให้เมตตา				
			 
			
				22 พฤษภาคม 2553 13:18 น.
				
												
				
								อนงค์นาง
		
					
				
ยามหัวใจให้รักมักเป็นสุข 
คอยปลอบปลุกทุกคราพาสมหวัง 
กำลังใจไม่หมดสดชื่นจัง 
ยามสิ้นหวังพลังรักคอยภักดี 
ทางชีวิตคิดไปไม่ราบเรียบ 
อย่าเปรียบเทียบกับใครไม่หลีกหนี 
แม้ล้มลุกคลุกคลานบ้านไม่มี 
ขอชีวีมีรักคอยทักทาย 
ตื่นลืมตามาใหม่สดใสนัก 
มอบความรักให้กันมันไม่สาย 
เอื้ออาทรก่อนบ้างไม่วางวาย 
เผื่อล้มตายหายพรากไปจากกัน 
เกลียดโกรธกันบั่นใจทำไมเล่า 
เอาใจเขาเข้าใจได้สุขสันต์ 
ยามสุขทุกข์คอยอยู่ดูแลกัน 
ทางเดินนั้นฝันสร้างอย่างงดงาม
				
			 
			
				18 พฤษภาคม 2553 22:15 น.
				
												
				
								อนงค์นาง
		
					
				
มองสายฝนหล่นรินพื้นดินชุ่ม 
ละอองคลุมรุมฟ้าน่าพิศวง 
ฝนหยาดแรกแปลกไหมใจอนงค์  
โปรยปรายลงพลิ้วไหวฉ่ำใจพลัน
มองโลกให้ไม่เหงาเข้าใจจิต 
ใ้ช้ชีวิตงดงามตามที่ฝัน 
ฟังเพลงเพราะเสนาะหูดูรำพัน 
พักผ่อนกันวันหยุดสุดปรีดา 
ฝนยังพรมลมผ่านผ้าม่านไหว 
ดอกไม้ใบชูช่อล้อปักษา 
ผีเสื้อเริงระรื่นดูชื่นตา 
เมฆลอยมาแต่ไกลไร้ฟ้าคราง
หยาดสุดท้ายปลายฝนบนทางรัก 
ต่างพิงพักดวงใจไม่หมองหมาง 
หัวใจหวานอบอุ่นละมุนนาง 
สายฝนจางห่างไปพาใจครวญ