14 พฤษภาคม 2547 21:29 น.
เจ้าขาว
นังเอื้อยนั่งร้องไห้
อยู่หน้าซากต้นมะเขือทองที่ร่วงโรย
พลางนึกสอนใจตัวเองว่า
ต้องเก็บเกล็ดปลาบู่มาปลูกทุกครั้งที่นึ่งแป๊ะซะ
14 พฤษภาคม 2547 21:19 น.
เจ้าขาว
หลังจากบรรจงจูบจนมั่นใจแล้ว
เจ้าหญิงก็นำกบเหล่านั้นกลับวัง
ไปทำกับข้าว
9 พฤษภาคม 2547 02:45 น.
เจ้าขาว
เช้าวันนี้ดีใจไม่ตื่นสาย
ต้นทักทายแล้วย้ายของขึ้นรถเก๋ง
กรีนเดย์รัวกีต้าร์ภาษาเพลง
ดูครื้นเครงทั้งที่เป็นวันลา
ก่อนจะกลับเมืองหลวงช่วงว่างนี้
ต้นคนดีมันพร้อมน้อมอาษา
เป็นสารถีพี่ไปไหนให้บอกมา
ข้อแม้ว่าน้ำมันใกล้เกลี้ยงแล้ว!
สมนาคุณคุณน้องไปสองร้อย
น้ำตาย้อยห้อยร่วงลงตรงเป็นแถว
ถ้าอยู่นานกว่านี้นี่มิแคล้ว
ขุดหัวแกวหัวมันกินกันตาย
เที่ยงกว่ากว่าอยู่ข้างหน้าร้านเล่า
ชวนต้นเข้าไปนั่งหลบแดดบ่าย
จิบกาแฟแช่ร่างวางท่าสบาย
ให้ผ่อนคลายคล้อยเคลิ้มในเสียงทิพย์
โอ้ ทำนองเนื้อร้องโดนใจนัก
จนต้องทักให้เจ้าของร้านช่วยหยิบ
เพลงใครพี่มีขายไหมไซร้ถี่ยิบ
เค้ากระซิบว่าเหลือสองแผ่นสุดท้าย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
5144
