31 พฤษภาคม 2548 18:37 น.
เจ้าขาว
กี่เม็ดฝนที่หยดหยาดจากฟากฟ้า
กว่าจะไหลรวมมาจนเป็นสาย
เป็นธารน้ำให้ชีวิตเกิด แก่ เจ็บ ตาย
ร่ายนิยาย นิทาน และบทกวี
แล้วต้องมีกี่ลมหายใจที่สอดผสาน
เพื่อบันดาลสิ่งในใจให้ล้นปรี่
กี่เนิ่นนานกี่ทิวากี่ราตรี
เกิดนทีไหลห้อมล้อมวิญญาณ
30 พฤษภาคม 2548 22:09 น.
เจ้าขาว
แสงแดดส่องสาดอาบโลกเสียด้านหนึ่ง
แสงจันทร์ไล้ลูบโลกอีกด้านนึง
ตรงกึ่งกลางกลับไร้ร่องริ้วรอย
หากใครคอยจ้องไปตรงขอบฟ้า
ทะเลขีดเส้นแบ่งพื้นและนภา
แล้วพบว่าตาหลอกบอกสิ่งลวง
สิ่งทั้งปวงกลมกลืนฤาตัดสบั้น
ผู้กำหนดนั้นใช้อะไรกัน
ตัดสินมันตามแต่ใจของใครมอง
ทุกข์ หรือ สุข ลองตรองกลับไปกลับมา
...............................เพื่อเธอจะพบว่า
ทะเลท้องฟ้า............กลางวันกลางคืน
6 พฤษภาคม 2548 17:50 น.
เจ้าขาว
จากคำถามที่เธอบอกให้ฉันได้ฟัง
ว่าทำไมเราควรหายใจ
อยู่บนโลกใบกลมซึ่งไม่สมใจใคร
ไม่เป็นดั่งใครคาดหวัง
ต้องเสียน้ำตาให้ฝันมากมาย
ที่สุดท้ายปลายทางทึบตัน
มีชีวิตวนเวียน ปวดหัวไปวันวัน
มันมีดีตรงไหน
หากฉันลองตรองเสาะหาคำตอบ
ที่ฉันเองก็ไม่แน่ใจ
แต่อยากให้เธอฟัง ทบทวนไป
ไม่ต้องเชื่อตามฉัน
ก็อาจเพราะฟ้ายังมีเมฆนวล
อาจเพราะสวนยังมีดอกไม้
ยังมีแสงแดด ส่องฟ้าประกาย
ในวันที่ใจมืดมน
ก็อาจเพราะฟ้ายังมีน้ำตา
ปลอบใจในวันทุกข์ทน
อาจจะเพราะมีใคร คนไหนสักคน
รอเธออยู่บนโลกนี้......................
.............................ให้เธอพบเจอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
911
