23 พฤศจิกายน 2547 19:33 น.
เด็กตรัง
ในบางครั้งยังไม่แน่ใจตัวเอง
จนบางหนต้องนั่งคิดวินิจไฉ
ว่างสิ่งนั้นที่แท้จริงมันเป็นไง
ไม่เข้าใจว่าเราทั้งสองยังรักกัน
หรือผ่านมาคงเป็นเพียงแค่ความหลัง
มันอาจพังเพราะฝีมือเราทั้งสอง
ไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดได้จับจอง
จึงต้องยอมปล่อยตัวเธอให้จากไป
เมื่อเวลาผ่านไปอาจดีขึ้น
ไม่ต้องพึ่งยารักษาจากหมอไหน
วันเวลาช่วยเยี่ยวยารักษาใจ
เป็นคนใหม่ที่เข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม
23 พฤศจิกายน 2547 19:14 น.
เด็กตรัง
เก็บเรื่องราวของเธอไว้ในใจ
ความห่วงใยจากใจเธอที่ให้ฉัน
เป็นช่วงหนึ่งที่ก่อเกิดความผูกพันธ์
จนใจนั้นทั้งสี่ห้องมีเพียงเธอ
ทั้งความรักความหวังดีที่เป็นห่วง
อาจเป็นช่วงที่ใจยังไหวหวั่น
ยังไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรกัน
ก็ใจฉันไม่เคยมีใครสักคน
สิ่งที่ดีสิ่งที่เห็นได้สัมผัส
กับเรื่องราวความเป็นไปของเราสอง
จนบางครั้งฉันอยากให้สมดั่งปอง
และครอบครองความใจดีที่เป็นเธอ
ในตอนนี้คงเป็นเพียงแค่ฝัน
เพราะเธอนั้นยังไม่รู้อยู่แห่งไหน
อยากรับรู้ความทุกข์สุยที่เป็นไป
ถึงยังไงก็ยังเป็นห่วงเธอ
21 พฤศจิกายน 2547 21:40 น.
เด็กตรัง
ได้แต่มองเธออยู่ใกล้ใกล้
อยากรู้ว่าใครทำให้เธอเหงา
ไม่อยากเก็นเธอทำหน้าเศร้า
อยากแบ่งเบาความอ่อนแอที่เธอมี
ให้ฉันช่วยเธอบ้างก็ได้น่ะ
ฉันไม่คิดค่าจ้างเธอเท่าไร
ขอแค่ได้แบ่งเบาความเหงาใจ
เพราะฉันนั้นก็หนาวใจเหมือนกับ เธอ
หน้าส่วนตัว
789
