เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 6 ครึ่งตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

รอยวัน ตอนที่ 6
	รอยวรรณที่พี่เขาพูดถึงกันคือรอยวรรณคนเดียวกับที่ไข่เขียดรู้จักครับ	เธอเป็นผู้ประสานงานสนามในต่างอำเภอออกไป  
	ไข่เขียดเป็นนักศึกษาฝึกงานในหน่วยพัฒนาการอำเภอ  เขาเรียนรู้งานไวมาก  มาแป๊บเดียวก็ได้ข้อมูลชุมชนที่น่าสนใจทีเดียว พี่ร่างใหญ่แนะนำจนผมอึ้ง  
	หญิงสาวผิวเข้มตาคมกริบเพิ่งเดินทางมาจากอำเภอลาดยาว แต่ก็มาถึงที่ประชุมก่อนเวลานัดประชุมเกือบ 5 นาทีล่ะ  นี่ยังไม่ถึงเวลาประชุมดีหัวหน้าที่ประชุมก็เปิดประชุมก่อนเพราะสมาชิกครบองค์ประชุมแล้ว   หญิงสาวท่าทางยังเหนื่อยอยู่ทีเดียว แม้จะนั่งรถยนต์มาก็ตาม
	
	ดูเหมือนในนี้มีคนรู้จักกันด้วยใช่ไหมครับคุณรอยวรรณกับคุณไข่เขียด
	หญิงสาวยิ้มและว่า
	รอยไม่ใช่คนลืมง่ายพอที่จะลืมเพื่อนที่สนิทที่สุดที่ชื่อไข่เขียด   
เธอหันมาทางผมแล้วส่งสัญญาณว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันส่วนตัว   เมื่อทุกคนยิ้มถ้วนหน้าแล้ว  การประชุมย่อยจึงดำเนินไปอย่างเป็นกันเอง แต่โต้กันด้วยเหตุผลน่าฟังทุกคน
	การประชุมย่อยเลิกเอาเกือบบ่าย อาหารมื้อเที่ยงพี่ใหญ่เป็นคนเลี้ยงเองที่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา
	นายไปไงมาไง  รอยวรรณขยับมาถามที่ข้างหูผมขณะซ้อนท้ายเพื่อไปกินมื้อเที่ยง
	จะจบวิชาสุดท้ายต้องฝึกงานครับรอย
	แล้วรู้ไงว่ารอยอยู่นี่  เลี้ยวซ้ายแยกข้างหน้าค่ะ
	ไม่รู้   ถ้ารู้ก็มาหาแล้ว  แต่ไหนรอยว่าจะไปเยี่ยมไข่ไง
	งานรัดตัวมากเลยจ้ะขอโทษ   รอยก็รู้สึกผิด   แต่ต้องเร่งสรุปงบประมาณค่าใช้จ่ายให้สำนักงานใหญ่หัวหมุนเชียวค่ะ
	ไม่เป็นไรครับรอย ได้พบคุณนี่ผมดีใจมาก 
	รอยเองคงก็เช่นกันค่ะ
	รอยพักที่ไหนหรือครับ
	ถ้าเข้ามาสำนักงานใหญ่ก็พักค้างกับเพื่อนในเมือง   แต่ถ้ากลับสำนักงานสนามก็อยู่บ้านเช่า
	มีครอบครัวหรือยัง
	อะไรกันจ๊ะ  ถ้ามีแล้วเราจะไม่ส่งข่าวไข่เขียดได้อย่างไร  โน่นไงร้านอยู่ทางซ้ายมือ   
	ผมคุมรถเครื่องซึ่งมีหญิงสาวที่ผมคิดถึงซ้อนท้ายเข้าไปจอดเทียบรถเพื่อนของเธอ   พี่ร่างใหญ่และคนอื่นๆ รออยู่นั่นกันแล้ว
	มาช้านะคู่นี้     ก็น่าเห็นใจอยู่หรอก  นานๆได้เจอกัน เป็นข้าขี่วนไปซักสองสามรอบค่อยมา
	พี่ใหญ่แซวคนที่เพิ่งไปถึง คนอื่นๆบ้างยิ้มบ้างหัวเราะ
	น้องกินอะไรสั่งเลย   มื้อนี้พี่เลี้ยง
	คนร่วมวงอาหารกินกันไปคุยกันไปแซวกันไป  ทุกคนถามนี่ถามโน่นกันไปมาไม่มีใครไม่มีความสำคัญ น่าประทับใจแท้
	ถามจริงๆ เถอะ รอยวรรณกับไข่เขียดนี่ชอบกันหรือเปล่า  พี่ตัวใหญ่แหละครับผ่าขึ้นมากลางปล้อง
	ถ้าชอบแล้วพี่เป็นเฒ่าแก่ให้ไหมล่ะ  คนนั่งข้างรอยว่า
	ได้  ไม่ยาก  พี่แถมข้าวให้อีกสองกระสอบ
	รอยวรรณไม่พูดแต่ยิ้ม  ส่วนอ้ายไข่เขียด-เขิน!
	อาหารเที่ยงจบเอาตอนบ่ายสองโมง  ทุกคนแยกย้ายกันไปทำธุระและนัดจะกลับพร้อมกันตอนค่ำ   รอยบอกทุกคนว่าจะแวะเยี่ยมสำนักงานไพศาลีวันรุ่งขึ้น  เธอว่ามีเรื่องจะคุยกับไข่เขียดหลายอย่าง
	
	 
	OOO
	รอยวรรณกับเพื่อนสาวอีกคนเดินทางมาถึงครึ่งทางรถประจำทางเกิดเสีย เธอโทรศัพท์ให้เพื่อนร่วมงานออกไปรับ พี่ร่างใหญ่ในองค์กรเอกชนเป็นคนขี่รถเครื่องมาบอกผม  และแกก็จะออกไปรับด้วย
	จุดที่รถเสียห่างออกไปยี่สิบกิโลเมตรเศษ   ผู้โดยสารพากันหลบแดดตามร่มไม้ข้างถนน  รอยวรรณกับเพื่อนรออยู่ใต้ร่มไม้ใกล้รถโดยสารนั่นเอง
	รถเป็นไรวะ พี่ตัวโตถามเมื่อไปถึง
	เขาบอกสายคันเร่งขาด
	ไม่เป็นไรกันใช่ไหม
	ไม่หรอกค่ะ  นี่กว่าอีกคันจะมาคนรอคงร้อนแย่
	ไอ้รอยไปกับไข่เขียดนะส่วนนุชมากับพี่
	MTX ของพี่ร่างใหญ่ออกตัวสลับเบรก คนซ้อนท้ายทุบหลังให้หลายตุบ  ส่วน   DT-100 ออกตัวนิ่มนวล   
	รอยวรรณเกาะดีๆนะครับ  ไข่เขียดหันไปบอกลอดหมวกกัน
น็อค
	รอยเคยทำงานที่นี่นะก่อนย้ายไปที่อำเภอลาดยาว
	เธอขยับมาชิดเพื่อให้คุยกันได้ยิน  รถเครื่องของผมลดคั่นเร่งลงไปที่ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เธอยังเล่าต่อ
	ที่นี่เขาทำงานเป็นทีม   ผู้นำชาวบ้านเก่งมาก เออ..ไข่จะอยู่นี่นานไหม
	  อยู่เกือบเดือนครับรอย
	แล้วยังไงต่อ  ระวังสี่แยกข้างหน้านะ  ไฟแดงเสีย
	ครับผม ก็กลับบ้านและรอฟังผลจบ
	คงไม่มีปัญหามั้ง นายต้องทำได้แน่นอน
	ขอบคุณมากรอย  ผมมีแรงฮึดขึ้นมากรู้ไหม
	
	เรามาถึงสำนักงานสนามของพี่ร่างใหญ่ในเวลาไล่เลี่ยกันนั่นเอง  เพราะพี่แกก็ไม่รีบร้อนทั้งรอเราด้วยนั่นเอง
	
	พวกเองจะนอนที่ไหน ที่สำนักงานน่ะระวังผีเจ้าบ้านหลอกเอา
	บรื๋อ  ไม่เอาหรอกจ้ะ  บ้านพี่อ้วนก็ไม่ได้เพราะเมียพี่ดุ  เพื่อนของรอยว่า
	ถ้าไม่รังเกียจ บ้านพักของผมมีห้องนอนสองห้อง ผมแบ่งให้ห้องหนึ่งก็ได้ครับ
	ก็น่าจะดี นุชตัดสินใจแทนเพื่อน
	งั้นก็ได้ค่ะ  เรื่องที่อยู่ที่นอนคงไม่เป็นปัญหาแล้ว นุชจะไปกับเราไหม  เราจะพาไข่เขียดไปหมู่บ้านที่เราเคยอยู่กับชาวบ้าน   ตอนบ่าย ๆ จึงจะออกมา
	ไม่ล่ะ เป็นกอขอคอ มันบาป
	หญิงสาวที่ผมรู้จักค้อนเพื่อนขวับเลยทีเดียว แต่ก็เป็นชั่วแป๊บ เธอว่า
	งั้นนุชไปกับพี่อ้วนก็แล้วกัน  พี่แกจะเข้าไปพบกลุ่มผู้นำสัญจรทางตำบลวังน้ำลัดโน่น  ส่วนเราจะเข้าทางหนองไผ่  ตอนบ่ายๆเย็นๆค่อยเจอกันนะ OK ?
	
	รอยวรรณทำงานที่นี่มานานครับรู้จักพื้นภูมิของที่นี่ดีมาข้อมูลที่ผมต้องการเธอก็แนะได้  แต่เธอว่าให้ผมค้นพบเองดีกว่า   เธอเป็นคนพาไปพบผู้นำชาวบ้านและแนะนำให้ผมรู้จักผู้นำเหล่านั้นจนผมได้ข้อมูลชุมชนมากพอที่จะนำเสนอในที่ประชุมของพัฒนากรอำเภอในปลายเดือนนี้
	ผมกับรอยลาผู้นำชาวบ้านกลับออกมาในตอนบ่ายเกือบค่ำ  ชุดคำถามที่ผมเตรียมไว้มีคำตอบทุกคำถามพอที่จะปิดปะต่อเรื่องราวคร่าวของชุมชนที่ไปศึกษาได้
	พี่อ้วน  นุชและแฟนพี่อ้วนรอกินมื้อค่ำกับเรานะที่บ้านของแก อาบน้ำอาบท่าแล้วเราไปแวะบ้านพี่เขากัน
	นุชล่ะครับรอย
	รายนั้นไม่ต้องห่วงเธอหรอก   ไปไหนไปกันไม่กลัวใคร  ไม่ยอมเสียเปรียบใครด้วยถ้าไม่จำเป็น
	รอยนัดให้ผมมารับอีกทีตอนหนึ่งทุ่มเพื่อไปบ้านพี่อ้วน  เธอแวะสำนักงานเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนผมกลับบ้านพักพัฒนากร
	เอ้า..เชิญข้างบนเลยไข่เขียด  รอยวรรณ
	เจ้าของบ้านร้องเชิญมาจากบนบ้านใต้ถุนสูงทันทีที่เราไปถึง   คนบนบ้านมีนุช พี่อ้วน  แฟนพี่อ้วน กับเจ้าของบ้านเช่า
เจ้าบ้านปูเสื่อและเตรียมของกินประเภทจิ้มจุ่มรอไว้แล้ว
	เชิญนั่งน้องๆ รอย ไข่  พี่ยินดีมากที่ได้ต้อนรับน้องๆที่นี่   คนอื่นในสำนักงานพากันติดธุระหมด  จะกลับเข้ามาก็พรุ่งนี้บ่ายๆ พวกเราก็กินกันไปก่อน  พร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อไหร่ค่อยกินอีกที
	เห็นแก่กินจังนิ นุชว่า
	ก็กองทัพเดินด้วยท้องนี่อีนังหนู่นุช  พี่อ้วนทำท่าจะยีผม ก็ยั้งมือชำเลืองเมีย
	กินจิ้มจุ่มกันไอ้น้อง  แฟนพี่ทำอร่อย พี่อ้วนพูดยิ้มๆแล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม
	น้องมาฝึกงานหรือคะ เห็นพี่อ้วนว่าอย่างนั้น  แฟนพี่อ้วนถาม
	ครับผม  ฝึกงานเก็บหน่วยกิตสุดท้าย
	จบแล้วมาทำงานกับพี่สิพี่อ้วนเสนอ
	เออใช่ๆ  สำนักงานมีตำแหน่งใหม่สำหรับเขตอำเภอลาดยาวอีก 3 ตำแหน่ง นายสนใจไหมล่ะ
	นุชให้ข้อมูล
	น่าสนใจมากครับ  ให้ผมเขียนใบสมัครไว้ก่อนได้ไหมล่ะครับ  จบแล้วผมอาจจะมา
	ต้องมาสิ  ไม่ใช่อาจจะมา  พี่อ้วนว่า
	ที่ไข่เขียดตอบไปเช่นนั้นไม่ใช่ไม่อยากอยู่ใกล้รอย  งานในสวนในนาที่ลงแรงเอาไว้ก็เรียกร้องให้กลับไปทำอยู่เต็มๆ
	ที่บ้านเองทำอะไรวะไข่เขียด
	ทำสวนทำนาครับพี่
	รอยทำนาเป็นไหม  ไม่เป็นล่ะมั้งพี่ว่า
	ตอนเรียนม.3 เคยไปช่วยไข่เขียดเขาอยู่วันหนึ่งพร้อมกับเพื่อนๆ
	นั่นเขาไม่เรียกว่าทำเป็นหรอก
	เคยปักดำ   เจ้าของบ้านเช่าพูดยิ้มๆ
	ช่าย เสียงลากยาวของเพื่อของรอย
	ถ้าให้เลือกระหว่างทำงานต่อที่นี่กับไปกับไข่เขียด เองเลือกอย่างไหน  
	พี่ทายซิ  รอยรุกคืน
	พี่ว่าเองไม่กล้าตัดสินใจ
	พี่ทายผิด   รอยเลือกไปกับไข่ สีหน้าและน้ำเสียงของคนพูด ไข่เดาไม่ออก  ว่าเธอหมายความตามที่พูดหรือล้อเล่น เท่านั้นก็ทำให้อ้ายไข่รู้สึกชา ๆ ที่หน้า   ด้วยปมบางอยางที่ซ่อนเสียมิดมานานวัน
	อ้ายไข่พูดได้น้อยลงจนกระทั่งมื้อเย็นจวนจะจบพี่อ้วนจึงไขความ
	นี่ไข่เขียด   เอ็งเป็นคนโชคดีแล้วล่ะ   ผู้หญิงที่ชื่อรอยวรรณเป็นคนที่ตรงไปตรงมาอย่างที่สุด  ใครมาจีบรอยก็บอกเขาทุกรายว่ามีแฟนแล้วชื่อไข่เขียด	 อย่างนี้เองควรจะดีใจไหมวะ
	ไข่มันยิ้มแหยๆ ครับ  อย่างไรเสียนั่นก็มาจากปากคนอื่น   ที่สำคัญเขาและรอยก็ยังไม่เคยเอ่ยถ้อยถามถึงความรักที่ต่อกัน
	พี่อ้วนขับรถมาส่ง ส่วนรอยวรรณซ้อนท้ายไข่เขียด  คืนนี้ทั้งคู่จะพักค้างที่บ้านผม