“ ต้ น ไ ม้ สี ช ม พู ข อ ง ฉั น”

แม่มดน้อยค่ะ

 ต้ น ไ ม้ สี ช ม พู ข อ ง ฉั น  
          เช้าวันนี้ฉันมองเห็นความสุขลอยฟุ้งกระจายอยู่เต็มห้องนอนเล็กๆของฉัน เพียงแค่ฉันนึกถึงใครคนหนึ่งและเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้นระหว่างเรา. . .ฉันแอบคิดไปว่า หากห้องนอนเล็กลงกว่านี้อีกเพียงนิดเดียว ความสุขคงจะบินชนกันให้วุ่นไปหมด. . .
          แสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านหน้าต่างบานเล็กปลุกให้ฉันลุกจากเตียงอุ่น และเดินไปยังระเบียงห้อง พูดคุยกับต้นกระบองเพชรต้นเล็กเหมือนทุกๆ เช้าฉันยื่นมือไปแตะหนามอ่อนๆ ของต้นกระบองเพชรต้นเดิม เพื่อให้รับรู้ถึงความสุขที่ฉันมี
          ฉันเชื่อว่าต้นไม้ที่ฉันรักต้นนี้จะสัมผัสได้ถึงความรักและความสุขที่มีในตัวของฉัน เพราะฉันคิดเสมอว่าต้นไม้ต้นนี้คือเพื่อนของฉัน ไม่ว่าฉันจะหัวเราะ หรือร้องไห้ ต้นไม้ต้นนี้จะอยู่เป็นเพื่อนฉัน และรับฟังฉันเสมอในทุก ๆ เรื่อง แม้กระทั่งเรื่องที่ฉันไม่สามารถจะเล่าให้ใครฟังได้
     	 
          ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้. . . ฉันอยากจะเข้มแข็งให้ได้เพียงสักครึ่งหนึ่งของต้นกระบองเพชร
          ทุกครั้งที่ฉันยิ้มหรือหัวเราะ. . . ฉันอยากจะให้ต้นกระบองเพชรต้นนี้รับรู้ถึงความสุขใจของฉัน
          และในวันนี้. . .ฉันอยากจะให้ความรักของฉันและเขามั่นคงและงดงามเช่นเดียวกับต้น       กระบองเพชรต้นนี้. . . .
          ฉันจะเติมความคิดถึง ความห่วงใยและความรู้สึกดีๆ ให้กับความรักของเรา เช่นเดียวกับที่ฉันรดน้ำใส่ปุ๋ยต้นกระบองเพชรของฉัน
          ตอนนี้ฉันไม่ได้มีหัวใจเพียงแค่ดวงเดียวแล้วที่จะต้องดูแล แต่ฉันยังมีหัวใจดวงเล็กๆ อีกหนึ่งดวงที่จะต้องคอยเฝ้าทะนุถนอมด้วยความรักของฉัน. . .ฉันจะประคับประคองความรักของเราให้เติมโตและงอกงามยิ่งกว่าต้นไม้ใดๆ ทั้งหมดบนโลกใบนี้. . . ต้ น ไ ม้ สี ช ม พู ข อ ง ฉั น 
*********************************************************************************************