ส า ย รุ้ ง ด อ ก ห ญ้ า ฟ้ า ใ ส

แม่มดน้อยค่ะ

                                          
                                           มองแสงสีรุ้งแต้มฟ้าหลังฝนบ่าย
                                   อยากปีนป่ายสายรุ้งซบกายกับแผ่นฟ้า
                             ใช้ขวดแก้วเก็บสีรุ้งก่อนแดดบ่ายจะโรยรา
                                  หยิบพู่กันจุ่มสีระบายฟ้าให้สวยใสนานๆ
                                                                ฟ้าสีสวยแลดูกว้าง
                            เก็บดอกหญ้ามาวางก่อนแสงดาวจะขับขาน
                                    ดอกหญ้าบนฟ้าส่งเสียงเริงร่าเบิกบาน
                          ฉันส่งยิ้มหวานภูมิใจบ้านดอกหญ้าบนฟ้าไกล
                                                  เอนตัวหลับซบไอสะพานสีรุ้ง
                                                   สูดกลิ่นฟุ้งทุ่งกว้างบนฟ้าใส
                             จะมีใครเชื่อถ้าฉันเก็บเรื่องวันนี้บอกเล่าไป
                     ว่าดอกหญ้าก็ลู่ลมกลีบไหวบนฟ้าใสได้เหมือนกัน
                     
    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 
เคยคิดนะว่าตัวเองไม่เก่ง คงสู้ใครเค้าไม่ได้
แต่ลองคิดอีกที
พื้นดินที่สองเท้าเรายืนอยู่ก็ไม่ได้ต่ำกว่าใครๆ
แลดูดอกหญ้าเล็กๆบนพื้นดิน
ลองแลดูใหม่ถ้าเก็บแต้มไว้บนฟ้าแทนดวงดาวเวลากลางวัน
ก็คงสวยไม่ต่างจากดวงดาวเวลากลางคืน
ฟ้ากว้าง. . .
มีที่ว่างให้เรายืนอยู่แน่นอนอยู่แล้วล่ะ
อย่ากลัวถ้าฟ้าจะกว้าง
ยิ่งฟ้ากว้างเท่าใดก็ยิ่งมีที่ว่างให้เรามากเท่านั้น