เช้าวันธรรมดา ๆ วันหนึ่งในขณะที่ผมกำลังจะหยิบใบฝากเงินใบสุดท้ายจากโต๊ะของธนาคาร ก็มีมือเล็ก ๆ มือหนึ่งมาจับใบนั้นพร้อม ๆ กับผม ผมเองก็ไม่คิดว่ามือสวย ๆ ข้างนั้นจะเป็นของคนที่เปลี่ยนชีวิตผมไปทั้งชีวิตนับจากนี้ นี่นายจะไม่ให้สุภาพสตรีหน่อยเหรอ เคยได้ยินมะ LADY FIRST น่ะ หญิงสาวผมตรงยาวประบ่า สูงประมาณไหล่ผมพูดด้วยสีหน้าอมยิ้มที่ดูน่ารักแต่ผมคงจะรักไม่ได้ เพราะ ผมมีแฟนแล้วนี่นะ ขอโทษครับ ผมพูดด้วยท่าทีปนโมโหเล็ก แต่เด็กคนนี้ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนคุณหนูซะด้วยคงไม่เคยมีใครขัดใจล่ะสิ ดีล่ะ ผมคิด แล้วทันใดนั้นผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าดึงใบฝากเงินนั้นมาแล้วก็เขียนชื่อตัวเองลงไปโดยไม่สนเ