โคลอน
"เธอเรียกใครอ่ะ"...เจ้าความรู้สึก ถามฉันอย่างสงสัย
"กำลังเรียก จินตนาการน่ะสิ...ป๊าดโธ่ถามได้..." ฉันตอบกลับไปอย่างขวานผ่าซาก
"ช่างหัวจินตนาการปะไร ในเมื่อเธอยังมีฉันอยู่ใกล้ๆตรงนี้"
เจ้าความรู้สึกเริ่มสำแดงเดช
"พูดมาก็ดี...นานแค่ไหนแล้วที่ฉันต้องคอยประคบประหงมดูแลเธอ โดยละเลยจินตนาการไว้ข้างหลัง" ฉันเริ่มระบายความในใจให้ความรู้สึกรู้มั่ง
"อ่ะ...นี่เธอจะโทษว่าเป็นเพราะฉัน เจ้าจินตนาการถึงขนข้าวของออกจากบ้านงั้นสิ"เจ้าความรู้สึกตอบโต้อย่างเผ็ดร้อนพอกัน
"หรือเธอจะเถียง ทุกครั้งที่เธอเสียใจ ร้องไห้ มีน้ำตา ใครกันต้องใช้เวลาจ่อมจมอยู่กับเธอทั้งวัน แถมยังพาลทำรอยยิ้ม เสียงหัวเรา
3859
12
0
หน้าส่วนตัว
