23 มีนาคม 2548 16:48 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ร ะ ริ ก ร่ า น ร่ า ย ต น เ ห นื อ แ ผ่ น ผ้ า ง
...ใช่.... ฉันหมายถึงหล่อน
หล่อนคิดว่าตัวหล่อนทรงคุณ...กระนั้นหรือ??
ฉันคิดว่า - - - ตัวหล่อนละมุนละไมน่าลูบไล้ชวนสัมผัส (กระหวัดหื่น)
หล่อนยังคง ... สำคัญตนผิด
ทว่า..มือดำแห่งราตรีย่างกรายเข้ามา
หล่อนมีโอกาสหนี - - - ไม่ทัน - - -
สีขาวในถิ่นสีดำ - - ลับลา - - จากจร
23 มีนาคม 2548 16:45 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ใจมุ่งหมายสูงสุดเหนือจุดหมาย
แย้มพริ้มพรายยิ้มรับกับความฝัน
สองมือแน่นขยับเขยื้อนพร้อมฝ่าฟัน
ก้าวอย่างมั่น - - สองเท้า - - เท้าสองเรา
เท้าที่หนึ่ง เท้าล้า เท้าเหนื่อยอ่อน
แลขาดรอน ริกริก สิอับเฉา
เท้าที่สอง เท้ายืนหยัด สู้กับเงา
เท้าที่เรา มีอยู่ ก้าวด้วยกัน
เท้าที่หนึ่ง เหนื่อยเหลือเกิน
เท้าที่สอง ลุกเดินเถิดเพื่อนฉัน
ก้าวหนึ่ง ก้าวสอง ฉับๆพลัน
ก้าวไปไหน..ก้าวสู๋ฝัน..ก้าวสู่ใจ
23 มีนาคม 2548 16:40 น.
เสือยิ้มมุมปาก
สงสารสับสนปนสงสัย อาลัยอาวรณ์ปนห่าวงหา
คิดแล้วคิดอีก..จนปัญญา วอนตัวข้า..เหตุใดต้องใช้กรรม
กรรมของข้ามิได้เกิดกับตัวข้า กรรมตามมาแต่หนหลังยังทวนหา
เกิดแต่ยายสุดที่รักฟักมารดา เป็นต้นว่า..กลืนกินสิ้นความจำ
เรื่องเคยจดเคยจำทำหลังคิด กลับทางผิด..ไม่ถูกทาง..พลางสับสน
ไม่แน่ใจเงอะงะพูดวกวน บ้างตะโกนรำคาญบ่นจนปวดใจ
นึกย้อนทายาททั้งสิบสอง ตามครรลองเลี้ยงดู แต่หนไหน
บ้างเห็นค่าพระคุณท่านพระซึ่งใจ บ้างนั้นไซร้..เมินค่า...มารดาคุณ
22 มีนาคม 2548 10:53 น.
เสือยิ้มมุมปาก
อนิจจา สังขารา ...
ยากจะหาความเที่ยงแม้เพียงได้
เกิดแล้วดับ ดับแล้วเกิด สูญสิ้นไป
วนเวียน วังว่ายใน วัฎธรรม
อนิจจา น้ำตาบิดาตก ...
แสนระทกมารดากลืนสะอื้นร่ำ
พร่ำเพรียกหาชีวาลูก แล้วระกำ
วังวนธรรม ทำไม่ได้ ต้องปล่อยวาง
อนิจจา ทำใจให้เป็นสุข ...
ขอสร่างทุกข์ปลงจิตคิดอย่างหวาง
ปล่อยเจ้าไป .. ใจดวงน้อย .. ลอยชลทาง
สุขคติ .. พลีร่าง .. สู่ทางธรรม
19 มีนาคม 2548 15:54 น.
เสือยิ้มมุมปาก
พิศเห็นเดือนเพ็ญเย็นอร่าม
นภางามแจ่มนวลชวนชื่นศรี
แสงดาวส่องระดะเดือนหวนชีวี
คิดถึงที่เคยนอนกลางผืนนา
แลไปไกลเห็นไฟสุมตามคอก
ยังไม่ดับลงดอกนะไฟจ๋า
ลมพัดแรงยิ่งเร่งหนาวพัดมา
ขอคืนนี้เพียงข้า..หลับสบาย
**หนึ่งในกลอนที่แต่งไม่รู้เรื่องอีกแล้วครับท่าน**
เดือนเพ็ญ
คาราบาว : : Key F
เดือนเพ็ญ สวยเย็นเห็นอร่าม
นภาแจ่มนวลดูงาม เย็นชื่นหนอยามเมื่อลมพัดมา
แสงจันทร์นวล ชวนใจข้า คิดถึงถิ่นที่จากมา
คิดถึงท้องนา บ้านเรือนที่เคยเนาว์
กองไฟ สุมควายตามคอก
คงยังไม่มอดดับดอก จันทร์เอยช่วยบอก
ให้ลมช่วยเป่า
สุมไฟให้แรงเข้า พัดไล่ความเยือกเย็นหนาว
ให้พี่น้องเรา นอนหลับอุ่นสบาย
เรไร ร้องดังฟังว่า
เสียงที่เจ้าพร่ำครวญหา
ลมเอยช่วยพา กระซิบข้างกาย
ข้ายังคอย อยู่ไม่หน่าย
ไม่เลือนห่างจากเคลื่อนคลาย
คิดถึงไม่วาย เมื่อเราจากกัน
ลมเอย ช่วยเป็นสื่อให้
นำรักจากห้วงดวงใจ ของข้านี้ไป
บอกเขานั้นหนา
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย
เรไร ร้องดังฟังว่า
เสียงที่เจ้าพร่ำครวญหา
ลมเอยช่วยพา กระซิบข้างกาย
ข้ายังคอย อยู่ไม่หน่าย
ไม่เลือนห่างจากเคลื่อนคลาย
คิดถึงไม่วาย เมื่อเราจากกัน
ลมเอย ช่วยเป็นสื่อให้
นำรักจากห้วงดวงใจ ของข้านี้ไป
บอกเขานั้นหนา
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย...
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
หน้าส่วนตัว
976
