24 ตุลาคม 2549 09:28 น.
แมวคราว
สลัดไข่ในจาน..อาหารเที่ยง
คงพอเพียงโหยหิวกลั้วชิวหา
มะเขือเทศชิ้นแดงกับแตงกวา
ผักนานาหาได้ในตู้เย็น
โอ้กระไรใจนางช่างค่อนว่า
พุงพี่ยามากไปไม่เคยเห็น
ถึงรูปหล่อแค่ไหนไม่จำเป็น
แม่ขอเน้นตรงตรง..อย่าลงพุง
จึงเห็นงามตามน้องไม่ข้องขัด
เตรียมสลัดเข้าครัวแต่หัวรุ่ง
เติมหวานมันแต่น้อยค่อยปรับปรุง
เริ่มลดพุงเร็วไวตามใจเมีย
สลัดไข่ในจาน..อาหารหลัก
มองเห็นผักทีไรแล้วใจเสีย
ต้องลาก่อนเพื่อนเก่าทั้งเหล้าเบียร์
ค่อยเล็มเลียอย่างกับแพะ..นี่แหละ..กรรม..
.........(เฮ้อ..)............T_T
16 ตุลาคม 2549 11:19 น.
แมวคราว
เจ้าบานเย็นเด่นงามยามเย็นย่ำ
พอใกล้ค่ำหอมอวลทั่วสวนศรี
แผ่กลีบบานก้านไหวในราตรี
ดั่งนารีกรีดกรายเริงร่ายรำ
คะนึงน้องของพี่ยามลีลาศ
งามผุดผาดพึงชมเจ้าคมขำ
กระโปรงย้วยยวนย้ายร่ายระบำ
เกินกล่าวคำร้อยรสพจนา
งามบานเย็นเด่นล้ำเมื่อค่ำแล้ว
งามเนื้อแก้วของพี่นี้ยิ่งกว่า
ตระกองกายหอมกรุ่นแม่บุญตา
ตามลีลาเต้นรัวแห่งหัวใจ.
13 ตุลาคม 2549 08:23 น.
แมวคราว
คราได้กลิ่น..สาบเสือ..เหลือจะสาบ
ต้มน้ำอาบ..ยามป่วย..ช่วยให้หาย
หอมระเหย..รำเพยอ่อน..พาผ่อนคลาย
หลับสบาย..ยิ่งเหลือ..เมื่อซึมเซา
คนึงนาง...แน่งน้อย....กลอยใจพี่
เฝ้าพัดวี...ยามเจ็บไข้..ไม่เคยเหงา
จะลุกนั่ง...ตั่งเตียง..เพียงแผ่วเบา
เอ็นดูเจ้า..ห่วงพี่...ที่นอนซม
กลิ่นสาบสาว..กลบสิ้น..กลิ่นสาบเสือ
หอมโนมเนื้อ...นวลนาง..คู่สร้างสม
แทบฟื้นไข้..ใจหมาย..จักได้ชม..
ขวัญภิรมย์....ยอดชีวี..ของพี่เอย...
11 ตุลาคม 2549 08:43 น.
แมวคราว
เล็บมือนาง...พวงน้อย..ย้อยเจียนหยาด
งามพิลาศ...เพียงพิศ..ติดใจเหลือ
นึกเล็บน้อง..น่าเอ็นดู..ชมพูเจือ
งามระเรื่อ...ผุดผาด..สะอาดตา
เคยสวมแหวน..วงน้อย..ร้อยใจเกี่ยว
ฝากนิ้วเรียว...ด้วยแหวน..แทนใจข้า
ไม่เคยคลาย..หน่ายรัก..สักเพลา
เชื่อพี่ยา..เถิดเจ้า..จงเข้าใจ
เล็บมือนาง..กางกรีด..ขีดผิวเนื้อ
พี่เจ็บเหลือ..แล้วนงคราญ..เกินต้านไหว
เจ้าเนื้ออุ่น..ขุ่นข้อง..หมองไปใย
ไม่รักใคร..เทียมเท่า..รักเจ้าเลย..
10 ตุลาคม 2549 15:00 น.
แมวคราว
กระทกรก...รกร้าง..บนทางรก
น้ำค้างตก..ระยิบยับ..จับปลายเถา
ห่อผลหุ้ม..คลุมเครือ..เหลือจะเดา
นึกยามเจ้า..งอนง้ำ..ให้ช้ำใจ
จะรกร้าง..ลางเลือน..เหมือนดังว่า
สู้อุตส่าห์...สมานรัก..ยังผลักไส
เจ้าเนื้ออุ่น..ขุ่นเคือง..ด้วยเรื่องไร
พี่หมองไหม้..ใจหม่น..จนซีดเซียว
กระทกรก...รกเรื้อ..เหลือจะรก.
พี่ช้ำฟก...อกระอา..จนหน้าเขียว
ทุกคืนวัน..ขวัญหาย..อยู่ดายเดียว
ไม่แลเหลียว..รักแล้ว..ฤาแก้วตา..
หน้าส่วนตัว
3816
